De vorm en grootte van de kankercellen zegt iets over hun overlevingskans[/caption]Gister maakte ik een berichtje over kanker en de celvorm en vandaag verschijnt er een bericht dat borstkanker zou zijn te bestrijden door de kankercellen te vervormen. Tot die conclusie zijn onderzoekers van het Engelse kankerinstituut in Londen gekomen. Ze zagen dat de vorm van de cel een belangrijke factor is bij een reactie op ontstekingveroorzakende moleculen, die zowel kanker kunnen remmen als bevorderen.
Lees verder
Categorie archieven: Kanker
Celwoekering gestuurd door eiwitten celskelet

Paars geeft het celskelet aan en groen die delen waar zyxine celwoekering heeft geïnduceerd (afb: Pedro Gaspar IGC)
Portugese en Engelse onderzoekers hebben ontdekt dat eiwitten die een rol spelen in de stevigheid van de cel (het celskelet), ook betrokken zijn bij de vermeerdering van de cellen. Tijdens dit proces zouden genen die betrokken zijn bij kanker, de zogeheten oncogenen, geactiveerd worden, waardoor in levende organismen kanker zou ontstaan. Dat zou zijn aangetoond bij cellen van fruitvliegen. Lees verder
Grafeen nu ook al dienstig als kankermedicijn (?)

Grafeenoxide (GO) zorgt ervoor dat kankerstamcellen zich ontwikkelen tot gewone, niet-carcinogene stamcellen (afb: Oncotarget)
Het materiaal werd ‘geboren’ in Nijmegen er het blijkt van steeds meer markten thuis. Nu schijnt grafeen ook al op de nominatie te staan als kankermedicijn. Onderzoekers blijken grafeen, of eigenlijk is dat grafeenoxide, namelijk te hebben gebruikt om kankerstamcellen te neutraliseren, waarbij andere cellen niet werden aangedaan. Lees verder
Niet alle genen even mutatiegevoelig
Uit onderzoek aan 17 miljoen mutaties bij 650 kankerpatiënten blijkt dat niet alle genen even mutatiegevoelig zijn. Er zijn grote verschillen die zouden worden veroorzaakt door het systeem dat DNA repareert, de ‘DNA-speller’. Dat mechanisme is vooral gespitst op de belangrijkste delen van de chromosomen, waar de belangrijkste, actieve genen huizen. Het onderzoek werd uitgevoerd door twee wetenschappers van het Europese lab voor microbiologie (EMBL) in Barcelona.
Lees verder
Het epigenoom (deels) in kaart gebracht
Zo’n 15 jaar geleden werd het hele menselijke genoom ruwweg in kaart gebracht. Nu hebben we het, dachten we. Nu hoeven we alleen nog maar te weten welke genen met welke ziektes verbonden zijn en we roeien erfelijke aandoeningen radicaal uit. Ach, welk simplisme. Dat hele ‘levensscript’ dat in ons DNA zou zijn vastgelegd zit iets ingewikkelder in elkaar. Er bestaat nog zoiets als een epigenoom, een laag ‘boven’ het moleculaire domein van het erfmolecuul, waarin vastgelegd is welke genen wel en welke niet actief zijn. Dat epigenoom is minstens zo belangrijk als het genoom en onderzoekers hebben zich verbonden in een epigenoom-consortium om die ’tweede laag’ in kaart te brengen. De eerste ruwe opzet is nu klaar en heeft geleid tot een twintigtal artikelen in Nature. Lees verder
‘Samenwerking’ cellen maakt kankertherapieën kansloos

Samenwerking tussen kankercellen, de ‘meelopers’ (donker) en de samenwerkers (wit), zou de (speltheoretische) verklaring zijn voor hun succes (afb: univ.v. East Anglia).
Kanker zou je kunnen zien als een goed georganiseerde aanval op het welzijn van een organisme. Daarbij worden allerlei listige trucs gebruikt om het natuurlijke afweersysteem te ontregelen, maar ook kankertherapieën hebben last van de ‘slimheid’ van kankercellen. Nieuw onderzoek laat zien dat kankercellen ‘samenwerken’ bij de productie van groeifactoren, die wezenlijk zijn voor de groei van (ook) tumoren. Die maakt dat kankertherapieën het moeilijk hebben. De onderzoekers denken dat hun nieuwe kennis de basis kan vormen voor een nieuwe celtherapie tegen kanker. Lees verder
Een kreupel virus als bestrijder alvleesklierkanker (?)

a. galwegen van de lever b. galblaas c. afvoerkanaaltje galblaas d. grote galblaas e. alvleesklier f. afvoerkanaaltje alvleesklier g. papil van Vater h. twaalfvingerige darm (illustratie: KWF)
Lees verder
Antilichamen houden (mogelijk) bloedvatvorming tegen

Rechts bloedvatcellen (endotheelcellen) in kweek die groeien op eiwitten die normaal in bloedvaten voorkomen. Links het resultaat als daar de synthetische antilichamen aan werden toegevoegd (foto: univ.van Aarhus)
In de universiteit van Aarhus (Den) hebben onderzoekers tien nieuwe antilichamen gefabriceerd die de vorming van nieuwe bloedvaten tegenhoudt. Die antilichamen zouden dienstig kunnen zijn tegen kanker doordat ze de bloedvatvorming bij tumoren zou kunnen tegenhouden, waardoor de kankercellen voedsel en zuurstof wordt onthouden en gedoemd zijn te sterven. Enkele van die antilichamen zijn beproefd op muizen en die bleken de groei van kwaadaardige tumoren te stoppen. Lees verder
DNA-reparatie-eiwit als mogelijk kanker’medicijn’
Onderzoekers van de particuliere Case Western Reserve-universiteit in Cleveland (Ohio, VS) denken met een tweesporenbenadering een geducht wapen tegen kanker te hebben. Het eerste spoor is het stimuleren van de aanmaak van het tumoronderdrukkende eiwit 53BP1, waarna de kankercellen het pad naar hun vernietiging inslaan. De finale afmakers zijn toch weer bestraling en/of chemotherapie. 53BP1 speelt een belangrijke rol in het herstellen van schade aan DNA. Er is weer sprake van een ‘doorbraak’, maar voorlopig moet het idee allereerst nog in dierproeven zijn deugdelijkheid aannemelijk maken.
Lees verder
Stukje ‘duister’ DNA opgehelderd met een rekenmodel

Een mutatie in het DNA (rode XXX) zou er toe kunnen leiden dat een bepaald deel van het DNA niet wordt afgeschreven naar het RNA, waardoor er een verkeerd eiwit wordt aangemaakt (afb: Olena Shmahalo/Quanta Magazine)
Als we het over DNA en genen hebben, dan hebben we het over maar 1 à 2% van dat waanzinnig lange molecuul (uitgerekt zo’n 2 m lang). In het hele ingewikkelde huishouden spreekt die 98, 99% ’terra incognita’ een belangrijke en nog lang niet doorgronde rol. Het bepaalt, bijvoorbeeld, hoe het DNA wordt afgeschreven dat het pre-RNA oplevert, dat vervolgens door ‘splitsing’ (splicing, in het Engels) van een deel van dat pre-RNA wordt omgezet in boodschapper-RNA (ook aangeduid met m-RNA). Onderzoekers in Canada hebben met behulp van de computer en kunstmatige intelligentie uitgezocht hoe dat splitsen kan leiden tot fouten (=ziektes). Autisme en darmkanker, bijvoorbeeld, zouden daar hun oorsprong (kunnen) vinden.