Met fosforenolpyruvaat (PEP) wordt de rijping van Th17-cellen vertraagd en daarmee de autoimmuunreacties onderdrukt (afb: OIST)
Fosforenolpyruvaat (PEP), een afbraakproduct in de glycolyse (suikerafbraak) zou volgens Japanse onderzoekers een probaat middel zijn om te voorkomen dat het eigen afweersysteem zich tegen lichaamseigen componenten keert. Daarmee ligt mogelijk een behandeling in het verschiet tegen autoimmuunziektes als reumatische artritis en multiple sclerose. Lees verder
Een gekaapte E. colibacterie met onder microscoopopnames van de cyborgcel en gewone onbezoedelde E. coli’s (afb: Tan et. al/UCD)
Er wordt heel wat afgeprutst, ook in de wetenschap. Hebben cyborgcellen nodig om weer gezond te worden of het milieu schoon te houden (en wellicht het klimaat leefbaar te houden)? Kennelijk, want biotechnologen van de universiteit van Californië in Davis (UCD) hebben van E. colibacteriën wat zij noemen cyborgcellen gemaakt die weliswaar niet kunnen delen, maar allerlei zaken zouden kunnen doen zoals het afleveren van medicijnen of het opruimen van rotzooi. Ze hebben ze alvast op kankercellen afgestuurd. Lees verder
Synthetisch haarspeld-DNA (linksboven in rood en blauw) bindt zich aan miR21 (groen) en vormt lange hybdride DNA-RNA-strengen (rechtsboven). Dat leidt tot activering van afweersyteem via STING (linksonder) enz (INF-beta is een signaalstof voor de afweer) (afb: Okamoto et. al.)
Onderzoekers van de universiteit van Tokio hebben haardspeldvormig DNA gebruikt om zich aan micro-RNA’s van kankercellen te binden, die daardoor het loodje leggen als gevolg van een daarop volgende afweerreactie. Is dat een nieuwe en afdoende behandeling van kanker? Dat is nog maar zeer de vraag. Voorlopig is de methode alleen nog maar effectief gebleken tegen kankercellen in celkweken. Lees verder
Rudolph Castellani (afb: NW-universiteit)
Lecanemmab leek Alzheimerpatiënten enige ‘verlichting’ te brengen maar inmiddels zijn bij proeven met dat (veronderstelde) medicijn al twee doden gevallen. De laatste dode is een 65-jarige Alzheimerpatiënte die, hoogstwaarschijnlijk ten gevolge van de Alzheimerbehandeling een hersenbloeding gekregen en aan de gevolgen daarvan is overleden. Eerder was al het overlijden van een 80-jarige man gemeld die met lecanemab werd behandeld in dezelfde klinische proef. Lees verder
Een DNA-sequentie van biergist waarmee het ki-systeem werd getraind (af: Chalmersuniversiteit)
De meeste nieuwe medicijnen zijn eiwitten+, maar het is nogal lastig (en dus duur) die te maken. Nu hebben onderzoekers van de Zweedse Chalmersuniversiteit een stuk DNA in elkaar gezet waarmee die productie een stuk makkelijker en sneller wordt (zou kunnen worden). Lees verder
Cyclodextrine is een verzamelnaam. Dit zijn de drie meest voorkomende cyclodextrines. Overigens blijkt cyclodextrine niet het aangewezen medicijn te zijn.(afb: WikiMedia Commons)
Helpt HA15 (zie plaatje) ons af van corona en kankers? (afb: medchemexpress.com)
Het lijkt haast onmogelijk, en misschien is het dat ook wel, maar een onderzoekster van een toch niet misselijke universiteit (die van Zuid-Californië) zou, met hulp van collega’s, een middel hebben gevonden dat zowel het coronavirus onschadelijk zou maken als werkzaam zou zijn tegen veel kankers, terwijl die ziektes ogenschijnlijk weinig met elkaar overeenkomstig hebben (behalve het misbruik van DNA). Lees verder
De rol van de groeifactor voor bloedcellen (HGF) in beeld gebracht (afb: intechopen.com)
Hersenziektes zijn nogal lastig met medicijnen te behandelen, aangezien die vrij aardig van de rest van het lichaam worden afgeschermd tegen bedreigingen van buitenaf. Nu hebben onderzoekers van, onder meer, de Kanazawa-universiteit een wat ze noemen lassomethode ontwikkeld om dat toch voor elkaar te krijgen met synthetische biomoleculen die de functies van natuurlijke eiwitten als groeifactoren of cytokines kunnen nabootsen en niet worden tegengehouden door de hersen/bloedbarrière. Lees verder
Onderzoekers gebruikten kanalen van DNA om stoffen door te laten (afb: Johns Hopkinsuniversiteit)
Al sinds mensenheugnis dromen de kale apen van het scheppen van leven. Tot nog toe heeft die droom geen tastbaar resultaat opgeleverd. Sinds een jaar of twintig met het steeds verder ‘binnendringen’ van de biologische cel heeft die droom meer ‘kleur’ gekregen. We kunnen nu al hele simpele celletjes maken die wat taakjes kunnen verrichten. Nu lijkt het er op dat onderzoekers er voor het eerst (???; as) in geslaagd zijn materiaal en informatie door de celwand te (laten) transporteren. Weer een petieterig stapje op weg naar een synthetische cel die kan meten met de biologische. Lees verder
De structuur van het p53-eiwit zou veel zeggen over diens werking en functies (afb: WikiMedia Commons)
Al tientallen jaren zijn biologen bezig met het oplossen van de structuur van eiwitten. Die structuur, is het idee, zegt veel over de functie van het eiwit. Het ophelderen van die structuren was een heidens karwei, doordat je daarvoor eerst eiwitten moest kristalliseren (zo heb ik altijd begrepen). Dat lukt lang niet bij alle eiwitten. Bovendien is dan nog steeds de vraag of die structuur die het eiwit in kristalvorm aanneemt wel dezelfde is als in zijn natuurlijke omgeving. `Nu krijgen die eiwitstructuurbiologen hulp van de kunstmatige intelligentie van DeepMind en van het programma AlphaFold en zou de structuur van 200 miljoen eiwitten zijn ontsluierd. Vraag is dan of dat ook de werkelijke structuur is, maar biologen zijn euforisch omdat die informatie op allerlei terreinen van pas kan komen. Lees verder