De grafeenmicrochip waarmee biomoleculen zijn te vangen (afb: Nature)
Grafeen, een vorm vorm van koolstof, blijkt steeds veelbelovender te worden. Onderzoekers hebben uitgevonden dat dat wondermateriaal met behulp van elektronische ‘grijpers’ met grote precisie bepaalde moleculen uit het water kan vissen. Dat is handig voor, bijvoorbeeld, een klein diagnoseapparaat, zeg ter grootte van je telefoon. Lees verder
Een bacteriofaag
Onderzoekers hebben met behulp van bacteriofagen (bacterievreters) en bacteriën een ‘evolutiemachine’ gemaakt in de hoop dat daar interessante biomoleculen uit rollen. Antibiotica, bijvoorbeeld! Lees verder
Biolego met gouddeeltjes en eiwtten (afb: univ.v.Freiburg)
Duitse onderzoekers hebben een soort legosysteem in elkaar geknutseld om met goud en eiwitten biomoleculen te construeren voor specifieke taken, aangeduid met het letterwoord PABNOA. Daarmee zijn gouddeeltjes en, ringvormige, eiwitten samen te bouwen tot structuren, waarbij de afstanden tussen de verschillende onderdelen nauwkeurig is vast te leggen. Het is de onderzoekers vooral te doen om plasmonische en optische toepassingen. Ook biomaterialen met magnetische eigenschappen zijn er mee te maken. Plasmonica is het vakgebied waarin de wisselwerking tussen elektromagnetische velden en (vrije) elektronen in metaal wordt bestudeerd.
Lees verder
Of biomoleculen iets met elkaar doen s met behulp van DNA-indicatoren vrij simpel te achterhalen (afb: Nature)
Het ontrafelen van dat velebomenbos aan chemische reacties die in biologische systemen plaatsvinden is niet simpel. Uitzoeken of en, zo ja, hoe biomoleculen met elkaar reageren is een heidense klus. Onderzoekers van, onder meer, het Wyss-instituut van de universiteit van Harvard hebben, zijn op het idee gekomen om stukjes DNA te gebruiken als een soort indicator voor een biochemische reactie. Dat maakt de zoekklus wat minder heidens en vooral goedkoper, denken de onderzoekers.
Lees verder
Het synthetische verpakkingseiwit voor DNA (afb: Nature)
Onderzoekers uit Wageningen, Leiden, Eindhoven en Nijmegen hebben een kunstmatig virus ontwikkeld, dat kan worden gebruikt als leverancier van medicijnen bestaand uit grotere biomoleculen in het lichaam van een patiënt, maar vooral van DNA. De onderzoekers denken als toepassing dan ook vooral aan gentherapie. Het kunstmatige virus werd gebouwd op basis van de jongste inzichten over hoe virussen werken. Lees verder