Oryza oftewel rijst
Het schijnt dat een groep onderzoekers van, de universiteit van Californië in Berkeley met CRISPR/Cas9 het genoom van een rijstsoort heeft veranderd om de activiteit van een aantal genen te verhogen zodat de fotosynthese (de omzetting van zonne-energi8e in scheikundige energie) wordt ‘opgevoerd’ om zo de oogst te vergroten. Lees verder
Formaldehyde wordt onder veel gebruikt bij de productie van spaanplaat (afb: WikiMedia Commons)
Formaldehyde, ‘verwant’ aan mierenzuur, is een vrij algemeen gebruikte stof. Het lijkt er nu op dat die verbinding de activiteit van onze genen kan veranderen. Lees verder
Celveroudering zou zowel genetisch (zie boven) als ‘mechanisch’ (zie Geleerd Uitschot) zijn tegen te gaan. Het harde bewijs is nog niet geleverd (afb: Salkinstituut/Cell)
Het bedrijf Rejuvenate Bio uit San Diego meldt op bioRxiv, in nog niet beoordeelde voorpublicatie, dat oudere muisjes na een genetische behandeling met drie zogeheten Yamanka-factoren (SKO), van de vier groeifactoren gebruikt voor het ‘herprogrammeren’ van cellen, nog achttien weken leefden, terwijl de controlegroep gemiddeld niet verder kwam dan negen weken. In Cell publiceerden onderzoekers onder aanvoering van Jae-Hyun Yang van de Harvarduniversiteit een artikel over het testen van een theorie van zijn mentor David Sinclair over veroudering, waarbij ook de OSK-factoren een hoofdrol speelden. Lees verder
Een T-cel onder spanning (afb: UNC, Thaxton et. al.)
In dit blog steek ik meermalen de loftrompet over dat prachtige systeem dat onze afweer is. Maar die fungeert niet altijd en daar zijn dan weer trucs op bedacht om dat systeem alsnog zijn werk te laten doen. Onderzoeksters zochten uit waarom afweercellen zo’n probleem hebben met kankercellen. Daarin speelt de eigen afweer van een cel om in leven te blijven een rol, zo blijkt. Het eiwit PERK heeft daarbij een hoofdrol. Als we dat eiwit nou eens ‘onder vuur’ namen? Lees verder
Turritopsis dohrnii (afb: WikiMedia Commons)
Veroudering voor alle organismen schijnt de normale gang van zaken te zijn, maar sommige (lagere) diersoorten onttrekken zich aan die ‘wetmatigheid’. Zo lijkt de hydra, een zoetwaterpoliepje, het eeuwige leven te hebben. Uit stukjes hydra ontwikkelen zich weer volwaardige zoetwaterpoliepjes, maar ook het herstelvermogen van de Turritopsis dohrnii, minuscule kwalletjes, is niet mis. Raakt dat diertje beschadigd dan start een proces voor algehele vernieuwing. Onderzoeksters hebben nu de genen van dat kwalletje opgespoord, waarvan ze denken dat die wezenlijk zijn voor dat verjongingsproces. Lees verder
Methylering is een van de manieren om de genactiviteit te reguleren
Alle cellen in ons lichaam hebben dezelfde genen, maar de activiteit van de genen (genexpressie) in de diverse celtypen in ons lichaam is niet de zelfde. We praten dan over de epigenetica. Nu lijken onderzoekers een methode ontwikkeld te hebben om drie verschillende vormen van die regulering van genactiviteit tegelijkertijd te bepalen. Lees verder
Niet-coderend DNA is niet bepaald nutteloos
Het lijkt er op dat wat ooit troep-DNA is genoemd niet alleen geen waardeloze rommel is, maar wel degelijk effect heeft op dat deel van DNA dat wel functioneel zou zijn, de genen. Mutaties in dat wat tegenwoordig het niet-coderende deel van DNA wordt genoemd kunnen dan ook invloed hebben op de activiteit van genen en vooral de relatie met ziektes als kanker, maar hoe was een groot vraagteken. Nu schijnen onderzoekers daarover iets meer aan de weet te zijn gekomen en dan preluderen ze maar meteen op nieuwe behandelwijzen, maar dat lijkt me wat al te voorbarig. Lees verder
Zo zou de epigenoombewerking ongeveer in zijn werk gaan volgens Science (afb: Science)
Al een aantal jaren zijn genetici en andere vakdisciplines geestdriftig over de mogelijkheid het genoom te bewerken met de CRISPR-methode (de ‘genschaar’). Het blijkt echter dat deze van de bacteriën geleende methode toch niet helemaal zo werkt als nodig is voor een veilige verandering van het genoom. Zou dan het bewerken van het epigenoom (welke genen zijn wel actief en welke niet) een veilig alternatief kunnen zijn? Daarmee verandert het genoom zelf niet en dat zou daarmee veiliger zijn dan het veranderen van het genoom. Die veranderingen worden dan ook doorgegeven aan het nageslacht. Lees verder
Links Shannon Klein, rechts Mo Li (afb: KAUST)
Ik hoor je al denken: Nou, en?, maar dat is toch vrij schokkend nieuws. Tegenwoordig heeft in veel genetisch onderzoek de celkweek een belangrijke plaats. Je kunt daarmee allerlei zaken onderzoeken zonder dat je daarvoor proefdieren hoeft te gebruiken (die meestal het loodje leggen). Als die celkweken minder stabiel zijn dan gedacht dan is de ‘zeggingskracht’ van celkweekproeven ook minder groot. Daarom dus. De onderzoekers vinden dan ook dat de procedures beter moeten. Lees verder
Met de piRNAinterferentie-techniek zijn genen van wormpjes generaties lang uit te schakelen (afb: KAUST)