Goudzoekers proberen munt te slaan uit stamceleuforie

Hersencellen van schizofreniepatiënten en van een controlegroep ontstaan uit pluripotente stamcellen

Vergelijkingen van differentiatie van pluripotente stamcellen in hersencellen van schizofreniepatiënten en van een controlegroep, met en zonder behandeling met een p38-remmer (afb: RIKEN-instiuut)

Stamcelthe-rapieën beloven veel, maar aan de toepassing ervan zitten nog heel wat haken en ogen. Die schone beloften hebben mensen die meer geldzucht dan ethisch besef op de gedachten gebracht daar zo veel mogelijk munt uit te slaan. Halfmisdadige klinieken bieden stamceltherapieën aan, waarbij resultaten worden voorgespiegeld, die, om het vriendelijk te zeggen, weinig realistisch zijn. Vooraanstaande stamcelonderzoekers zijn in het geweer gekomen.
Lees verder

Meer dan de helft nieuwe kankermedicijnen geen verbetering

Tussen 2009 en 2013 zijn er in de EUk 48 kankermedicijnen goedgekeurd. 57% daarvan voegde niks toe aan de levensverwachting of de kwaliteit van het leven en sommige waren zelfs ‘klinisch betekenisloos’, blijkt uit onderzoek. Lees verder

Modellen bouwen wordt voor celbiologen stuk eenvoudiger

Het bouwen van model voor eenvoudige celbiologen

Modellen bouwen wordt voor celbiologen een stuk eenvoudige (afb: univ. van Connecticut)

Het leven is moeilijk en dan heb ik het niet over jouw saaie baan of je net verbroken relatie, maar over het verschijnsel dat we (ook) leven noemen: dat ensemble van vaak ingewikkelde moleculen dat al wisselwerkend een organisme vormt, de mens, bijvoorbeeld. Hoe dieper onderzoekers in dat leven duiken, hoe onbegrijpelijker dat wordt. Nu hebben vriendelijke informatici een model gebouwd waarmee zelfs computerschuwe biologen naar hartelust ingewikkelde biologische modellen kunnen bouwen: de virtuele cel. Of eigenlijk is het de eerste grafische versie van een modellenbouwer die al twintig jaar bestaat. Lees verder

Nieuwe gouden CRISPR-techniek ‘repareert’ Duchenne-muizen

Afleversysteem voor CRISPR/Cas9: CRISPR-Goud

De aflevereenheid met de benodigde CRISPR-componenten en de gouddeeltjes (afb: UCB)

Onderzoekers van de universiteit van Californië in Berkeley hadden eerder een nieuwe methode ontwikkeld om de genschaar CRISPR/Cas9 in cellen af te leveren. Ze hebben nu bij muizen aangetoond dat met die techniek een mutatie is te repareren die leidt tot de ziekte van Duchenne, een ernstige spierziekte. Met één injectie van het CRISPR-Goud, zoals het afleversysteem is gedoopt, werden al bemoedigende resultaten bereikt, zo stellen de onderzoekers. Lees verder

Natuur nageaapt om weefsels te herstellen

Exosomen (vesikels)

Cellen gebruiken vesikels voor een groot aantal taken

De huidige methodes om weefsels te herstellen (anders dan door het lichaam zelf) hebben allemaal zo hun beperkingen. Herstel met behulp van eigen stamcellen zou te traag zijn en niet veilig, botcelkweken van niet-patiënteigen herkomst zouden bioactieve factoren nodig hebben en de aanpak via groeifactoren, onder meer BMP-2, zou aanzienlijke bijwerkingen hebben en te duur zijn.  Onderzoekers stellen nu een modus gevonden te hebben om weefsels te kweken door gebruik te maken van hulpmiddelen die de natuur ook gebruikt: vesikels (gevulde blaasjes). Lees verder

Genexpressie zit toch weer anders in elkaar dan gedacht

DNA, histonen en de methylering

DNA, histonen en de methylering (afb: NRC H)

De genen die coderen voor de eiwitten MLL3 en MLL4 in zoogdieren en Trr in fuitvliegjes werden zowel in verband gebracht met genexpressie (welk gen is hoe actief) en kanker. Onderzoekers van de Northwestern-universiteit in de VS hebben nu ontdekt dat die eiwitten helemaal niet zo belangrijk zijn voor de genexpressie. Zonder die genen maken zoogdieren en fruitvliegjes het echter niet lang. Een en ander heeft dan weer belang voor de ontrafeling van het ontstaan van kanker. Lees verder

De leesbaarheid van dit blog is beneden alle peil

Januari 2018 bestaat dit synbioblog vijf jaar. In die vijf jaar zijn daarin zo’n 850 artikelen verschenen. Ter gelegenheid van dat komende lustrum zocht ik het eerste artikeltje op. Dat was een tweeregelige mededeling:

“We gaan er tegen aan. Waarom is er geen discussie over zo’n belangrijk thema als synthetische biologie. Hier stukkies en (natuurlijk) meningen.”

Zeer feitelijk en uiterst miniem. Toch oordeelt de leesbaarheidsmeter van Yoast SEO dat het artikel ‘verbetering nodig heeft’:

“De inhoud scoort 56.5 in de Flesch Reading Ease-test, wat beschouwd wordt als redelijk moeilijk om te lezen. Probeer kortere zinnen te maken om de leesbaarheid te verbeteren.”

Destijds in januari 2013 was, voor zover ik weet, die meter er nog niet (ik had ‘m in ieder geval niet). Dit artikeltje krijgt dezelfde kwalificatie, de slechtste van de drie die de meter geeft, met een Flesh-Reading Ease-cijfer dat nog iets slechter is: 57,3. Zo zie je maar weer: het kan nog slechter….

arno schrauwers

Synthetische moleculen sturen celdifferentiëring

PIP-S2, stuurt celdifferentiëring

PIP-S2, het synthetische molecuul dat stamcellen stuurt (afb: univ van Kyoto)

Onderzoekers van de universiteit van Kyoto (Jap) en medeonderzoekers hebben een molecuul gesynthetiseerd, PIP-S2 gedoopt, dat de celdifferentiëring kan sturen. Het molecuul bindt zich aan een stuk DNA dat een rol speelt in de differentiëring van (pluripotente) stamcellen. Die werden daarmee omgezet in voorlopers van hartspiercellen. Lees verder

Een hersencel bepaalt (soms) hoe we de bewust waarnemen

Bewust en onbewust zien

De proefpersonen, allen epileptici, kregen dunne elektroden in de temporale kwab ingeplant (afb: univ. van Bonn)

Wat er om ons heen gebeurt, maakt een ‘afdruk’ op ons netvlies (als we er naar kijken, uiteraard), maar het is nog niet gezegd dat die afdruk ook dezelfde is als wat we bewust waarnemen. Ergens onderweg tussen netvlies en hersens ‘beslist’ ons brein hoe we onze omgeving zien. Onderzoekers van de Bonner universiteit hebben nu uitgezocht hoe vele prikkels onderweg de werkelijkheid veranderen, althans zoals we die waarnemen. Het lijkt er op dat een hersencel bepalend kan zijn. Lees verder

Bacteriofagen mogelijk opvolgers van antibiotica

Staphylococcus aureus

Staphylococcus aureus (afb: WikiMedia Commons)

Eigenlijk is het lood om oud ijzer: bacteriofagen of antibiotica. Beide ‘verslinden’ bacteriën, met dat verschil dat bacteriofagen wat kieskeuriger zijn. Ze werken alleen bij een bepaalde bacterie terwijl zogeheten breedspectrum-antibiotica grote delen van het bacteriële leven verdelgen. Groot nadeel van antibiotica is dat bacteriën er immuun voor kunnen worden. Dan kan veel moeilijker met fagen. Dat zijn virussen. Nu steeds meer antibiotica onwerkzaam zijn bij steeds meer bacterisoorten zijn de fagen misschien een alternatief. Twee patiënten in Frankrijk met chronische gewrichtsontstekingen zijn daar dankzij de fagen vanaf. Lees verder