Kan een stamceltherapie iets betekenen voor ALS?
Lees verder
Voor het eerst zou bij mensen met succes een stamceltransplantatie hebben plaatsgevonden om beschadigde longen te repareren. De klinische proef vond plaats in China aan de universiteit van Tongji. De onderzoekers gebruikten daarbij eigen cellen van de patiënt, die in een kweek vermeerderd werden: SOX9+ basale cellen (het begrip stamcel schijnt erg rekbaar te zijn). Lees verder
Stamceltransplantatie is niet zonder gevaar, zeker als het niet om eigen stamcellen gaat. Het afweersysteem van de patiënt kan in opstand komen met mogelijke ernstige gevolgen. Een medicijn dat gebruikt wordt tegen reuma, abatacept (orencia) , zou dat gevaar vrijwel geheel teniet doen, maakten onderzoekers van het Seattle-kinderziekenhuis aannemelijk in een onderzoek bij kinderen en volwassenen die werden behandeld voor kanker en bloedaandoeningen.
De resultaten van een fase 2 klinisch onderzoek werden gepresenteerd op de 59ste bijeenkomst van de Amerikaanse hematologievereniging. De behandelde patiënten kregen bloedstamcellen van donoren geimplanteerd.<!-more–>
De ’transplantatieziekte’ kan dodelijk zijn. Het kan zijn dat de gedoneerde afweercellen (T-cellen) in de aanval gaan tegen de organen van de patiënt. Vooral als de donor niet verwant is met de patiënt kan een milde tot ernstige vorm van de tranplantatieziekte wel 80% van de ontvangers treffen, waarbij de helft sterft.
“Gegeven de ernstige dreiging van de transplantatieziekte moeten er wegen gezocht worden om stamceltransplantaties veiliger te maken”, zegt Leslie Kean van kankeronderzoekscentrum van het kinderziekenhuis in Seattle. “Zulke goede resultaten voor patiënten met zulke hoge risico’s is zeer bemoedigend.”
Kean kwam op de gedachte om abatacept uit te proberen om de transplantatieziekte te voorkomen na het succes van een immuunbehandeling bij reumapatiënten. Daarbij remt abatacept de activering van de T-cellen, waarmee een serie vervolgreacties wordt voorkomen die kunnen leiden tot ernstige gewrichtsontstekingen. Dat zou het paard achter de wagen spannen.
Haalbaarheidsstudies toonden Kean dat het middel de activering van T-effector-cellen na een transplantatie afremt.
“Bij het voorkomen van de transplantatieziekte heb je te maken het delicatie evenwicht tussen de overactieve T-effectorcelen en de noodzakelijke T-regelcellen.”
Patiënten die hun stamcellen kregen van niet verwante donoren kregen vier verschillende doses abatacept met een calcineurineremmer en methotrexaat. Als controlegroep gebruikten de onderzoekers gegevens uit een nationaal bestand van verwante donoren/patiënten die of calcineremmer (CNR) en methorexaat (MTX) of deze twee stoffen kregen plus antithymocytenglobuline (+ATG) kregen toegediend. Op die manier krijg je een soort vergelijking tussen een verwante en een onverwante transplantatie.
Honderd dagen na de tranplantatie kreeg 3% van de abatacept de ernstige vorm van de transplantatieziekte. Uit de paiëntengegevens van de databank was dat percentage 32 voor patiënten die twee medicijnen kregen (CNR/MTX) en 22 voor patiënten die daarbij ook nog antithymocytenglobuline (+ATG) kregen. Volgens de onderzoekers herstelde bij de patiënten die abatacept kregen het afweersysteem netjes, terwijl er geen onvoorziene ontstekingen optraden en de transplantatieziekte ook niet later de kop opstak.
Ook een jaar na de transplantatie bleven de cijfers gunstig, stellen de onderzoekers. 79% van de abataceptpatiënten werd niet door ziekte getroffen, tegen 50% bij de CNI/MTX-patiënten en 63% bij de +ATG-patiënten.
Onlangs begonnen de onderzoekers een tweede proef af met 140 patiënten die afweercellen kregen van een onverwante donor. Dit is wel een dubbelblind onderzoek. Kean: “Als transplantatiechirurg is het moeilijk aan te zien hoe een leukemiepatiënt daarvan geneest door een beenmergtransplantatie maar een ernstige acute transplantatieziekte ontwikkelt. Dat we daar nu iets tegen hebben is een belangrijke stap vooruit voor stamceltransplantaties.”
Bron: EurekAlert
Onderzoekers van de Amerikaanse Duke-universiteit hebben een kloppend stukje hartweefsel gekweekt, waarmee schade aan een menselijk hart door, bijvoorbeeld, een hartaanval zou kunnen worden gerepareerd. In rattenharten zou het hebben gefunctioneerd. Voor toepassing bij mensen zullen nog wel wat horden moeten worden genomen. Daar wordt aan gewerkt Lees verder
Normaal gesproken wordt schade aan hartcellen door, bijvoorbeeld, een hartaanval niet gerepareerd. Onderzoekers zijn al tijden op zoek naar een truc om dat toch voor elkaar te kijken en proeven met stamcellen gaven enige hoop. Nu heeft een groep onderzoekers cellen met een ‘overactief’ CCND2-gen in de hartjes van muisjes geïnjecteerd waardoor er nieuw hartspierweefsel ontstond op de plek van de dode cellen (het infarct).
Lees verder
Stamcelthe-rapieën beloven veel, maar aan de toepassing ervan zitten nog heel wat haken en ogen. Die schone beloften hebben mensen die meer geldzucht dan ethisch besef op de gedachten gebracht daar zo veel mogelijk munt uit te slaan. Halfmisdadige klinieken bieden stamceltherapieën aan, waarbij resultaten worden voorgespiegeld, die, om het vriendelijk te zeggen, weinig realistisch zijn. Vooraanstaande stamcelonderzoekers zijn in het geweer gekomen.
Lees verder
De inplanting van hersencellen die gewonnen zijn uit (menselijke) geïnduceerde pluripotente stamcellen lijken bij apen met een vorm van Parkinson voor langere tijd baat te geven. Lees verder
Het muismodel dat veel wordt gebruikt om de effecten van stamcellen op het afweersysteem te onderzoeken is ongeschikt als voorspellend model voor de reactie bij mensen, stellen onderzoekers van de Amerikaanse Stanford-universiteit. Dat model zal moeten worden aangepast alvorens op grote schaal stamcellen bij mensen zullen worden geïmplanteerd, vinden ze.
Lees verder
Cellen krijgen van alle kanten signalen, waarop ze kunnen reageren. Dat kunnen wij ook, dachten onderzoekers van de Amerikaanse Northwestern-universiteit en ontwierpen een synthetisch signaalsysteem van peptide-DNA (DNA gecombineerd met kleine eiwitten) in combinatie met DNA-strengen, dat niet alleen dienstig zou kunnen zijn bij stamceltherapieën, maar ook bij de bestrijding van reuma, ziekte van Parkinson of bij weefselherstel, om maar wat te noemen. Lees verder
Medische en juridische deskundigen uit vijftien landen dringen aan op een betere en internationale regulering van stamceltherapieën. Ze willen daarmee voorkomen dat kwetsbare patiënten worden blootgesteld aan onbewezen en mogelijk dodelijke behandelingen. Nu is de regelgeving een wildebomenbos en er zijn al doden gevallen door onbezonnen toepassing van stamcelbehandelingen. Lees verder