Stephen Westaby
Ik vraag me af of dit bericht echt nieuw is. Al verschillende malen is er naar mijn weten onderzoek gedaan naar de mogelijkheid om met behulp van stamcellen schade aan het hart te repareren (dat gebeurt normaal niet). Nu meldt de Britse krant the Guardian dat er een kleinschalig onderzoek is uitgevoerd waarbij patiënten die een hartoperatie ondergingen stamcellen in dat orgaan kregen ingespoten. Het onderzoek zou de basis voor enig optimisme zijn. Lees verder
Hiromitsu Kakauchi van de universiteit van Tokio (afb: univ.v.Tokio)
Een van de (vele) grote dromen in de geneeskunde is het gekweekte orgaan, bestaand uit cellen van de ontvanger. Er zijn allerlei aanzetten gegeven en resultaten bereikt op het gebied van orgaansynthese, maar de resultaten zijn nog niet denderend, hooguit geschikt voor labgebruik. Nu willen onderzoekers van de universiteit van Californië in Davis rond Pablo Ross menselijke organen kweken in varkens. Die zouden geschikt moeten zijn voor transplantaties. Het onderzoek loopt al enkele maanden. De chimere varkens zijn normaal op een ding na: ze hebben een menselijke alvleesklier. Transplantatie is wel meteen het eind van de donor (in dit geval een varken). Lees verder
Het Ccr4-Not-complex regelt veel zaken van levensbelang voor de cel (afb: John Reese/PennState)
Het kan natuurlijk ook niet anders. Op de een of andere manier moet de informatie dat er een tekort aan een bepaald eiwit inde cel is worden doorgegeven aan de celkern, waar het desbetreffende gen wordt geactiveerd. Zwitserse en Duitse onderzoekers hebben nu uitgevogeld dat er een voortdurende discours is tussen de kern met het DNA-molecuul en het cytoplasma ( de rest van de cel). In die dialoog speelt het eiwitcomplex Ccr4-Not een wezenlijke rol. Lees verder
Uit huidcel door chemische herprogrammering gevormde hartcel (afb: Gladstone-instituut)
We doen of het al helemaal normaal is, maar de methode om van gespecialiseerde cellen weer pluripotente stamcellen te maken en van daar uit weer gespecialiseerde cellen is nog jong. Bij die herprogrammering worden vier zogeheten transcriptiefactoren gebruikt. Voor de ontdekking van die methode kregen Shinya Yamanaka en John Gurdon in 2012 de Nobelprijs voor de geneeskunde. Nu zijn twee onderzoeksgroepen, hoofdzakelijk bestaand uit onderzoekers met Chinese namen, er in geslaagd uitgaande van huidcellen met behulp van een chemische cocktail orgaanspecifieke cellen te maken zoals hartcellen en hersenstamcellen. Lees verder
Het ‘hart’ in wording (foto: Berhard Jank)
In het algemeen ziekenhuis van Massachusetts (VS) hebben onderzoekers kloppend hartweefsel gemaakt uitgaande van ontcelde mesenlijke donorharten en dat ‘karkas’ weer gevuld met hartspiercellen die waren ontwikkeld uitgaande van pluripotente stamcellen. Het is het idee dat op een dag op een soortgelijke wijze een hart voor transplantatie gemaakt kan worden met cellen van de ontvanger zelf, waardoor het eigen afweersysteem zich niet keert tegen het nieuwe hart (zoals bij donororganen met, uiteraard, vreemde cellen). Zover is het nog niet. Lees verder
Een hydrogel met stamcellen bleek in staat schade aan rattenharten te repareren (afb: John Hopkins-universiteit)
Onderzoekers van de Amerikaanse John Hopkins-universiteit schijnen hartjes van ratten te hebben hersteld met behulp van stamcellen in een, plakkende, hydrogel. Wellicht kan de methode goede diensten bewijzen bij mensen met schade aan het hart. Lees verder
Met behulp van biologisch afbreekbaar klittenband zijn stukjes hartweefsel te kweken en wellicht in de toekomst hele organen (afb: eye of science/SPL)
Je hoeft als onderzoeker niet van die heel ingewikkelde dingen te doen om een stukje in een krant (of op een blog) te krijgen. Wees creatief met klittenband. Onderzoekers zijn er in geslaagd met de haken en ogen van klittenband een meerlaags pompend stukje hartweefsel te bouwen, dat, bijvoorbeeld, gebruikt kan worden voor de reparatie van beschadigd hartweefsel (is het idee).
Lees verder
Hartspiercellen delen zich niet meer omdat vlak na de geboorte het centrosoom onttakeld raakt.
Het menselijk of, bij uitbreiding, het zoogdierlichaam zit vol raadsels. Een van die raadsels is waarom het hart gaandeweg het vermogen verliest schade te herstellen. Onderzoekers van de Friedrich-Alexander-universiteit in Erlangen/Neurenberg (D) rond Felix Engel en David Zebrowski denken daar nu een verklaring voor gevonden te hebben. Het centrosoom (spoellichaampje), dat een belangrijke rol speelt bij de celdeling, van hartspiercellen schijnt kort na de geboorte in het ongerede te raken doordat bepaalde eiwitten dat speollichaampje verlaten. Engel: “Dat proces zorgt er voor dat het centrosoom in twee centriolen breekt, waarmee de cel het vermogen verliest zich te reproduceren.” Lees verder
De van een overactief Pim1-gen voorziene hartstamcellen in hartvorm (foto: Mark Sussman)
Een van de wetten van Murphy is dat als je de vijand niet kan verslaan je maar bij ze moet aansluiten. Zoiets lijken de onderzoekers van de Amerikaanse San Diego-universiteit te hebben gedaan. Ze bedachten dat kankercellen bepaalde eigenschappen hebben op het gebied van overleven en groeien, die wel eens van nut zouden kunnen zijn om een zichzelf reparerend hart te maken. Een, ouder, hart heeft niet of nauwelijks mogelijkheden schade te herstellen. Ook andere onderzoekers zijn op zoek naar een ‘natuurlijke’ reparatiemethode, maar deze aanpak lijkt ‘creatiever’. De San Diego-onderzoekers zagen dat het ‘kankerenzym’ Pim1-kinase, dat verantwoordelijk wordt gehouden van de overleving en groei van bepaalde kankercellen, bij de hartstamcellen de celdeling stimuleerde. In muizen, tenminste.
Lees verder
Een lammetje (of het Rubis is, is me onbekend)