Het veranderde LCM-virus (afb: UNIGE)
Kunstmatige virussen lijken een middel om het afweersysteem aan te zetten om kankercellen aan te pakken. Hoe succesvol dat middel is kan ik niet uit het artikel halen (maar misschien kijk ik met mijn neus). Lees verder
De ingang van een NOR-poort bestaat uit twee ingangen (links) en een uitgang. De Cas9-eiwitten zijn blauw gekleurd.(afb: Nature)
Elke cel is een wonder van complexiteit waar van alles gestuurd en geregeld moet worden en die cel moet ook nog eens reageren op wat er in de buitenwereld gebeurt. In de lange jaren van de evolutie is er in de cel een hoogwaardige vorm van informatieverwerking ontstaan. Onderzoekers van de universiteit van Washington willen die informatieverwerking echter nog verbeteren, zodat die adequater op ziekteverwekkers reageren, biobrandstof produceren of wat dan ook. De evolutie gaat ze te langzaam. Ze bouwden alvast een circuit van niet-of-poorten (NOF of NOR) in een cel. Lees verder
Macrofaag van een muis met twee schijnvoetjes die ‘vijanden’ insluiten en verslinden (afb: Wiki Commons)
Antilichamen zetten ons afweersysteem aan het werk in een reactie op ziekteverwekkers. Antilichamen tegen de eiwitten PD-1 en PD-L1 leveren hun aandeel in de kankerbestrijding door T-cellen aan het werk te zetten, de eerstelinieverdediging van ons afweersysteem. Ze blijken echter ook andere afweercellen te activeren die kankercellen verslinden, de macrofagen. Een zoveelste ‘remedie’ tegen kanker? Lees verder
Bepaalde macrofagen in wonden van Afrikaanse stekelmuisjes zorgden voor weefselherstel in plaats van littekening zoals normaal bij zoogdieren (afb: univ. van Kentucky)
Het blijkt dat, in ieder geval bij Afrikaanse stekelmuisjes en gewone labmuisjes, macrofagen, de celslobberende afweercellen, een belangrijke rol spelen bij het weefselherstel of littekening van zoogdieren. Weefselherstel (en orgaansynthese) staan hoog op de ranglijst van onderzoeksthema’s, maar van weefselherstel van zoogdieren weten we maar bar weinig. Het opmerkelijke aan de stekelmuisjes is dat bij verwonding het weefsel zich hersteld, niet bij de labmuisjes (daar ontstaat net als bij de mens littekenweefsel). Lees verder
De structuur van het transmemebraaneiwit NKG2D (afb: Wiki Commons)
Immuuntherapie lijkt een grote belofte te zijn. Trucs om het eigen afweersysteem weerbaar te maken tegen ziektes, en dan hebben we het vooral over kanker, wekken alom hoop, maar nieuw onderzoek zou aannemelijk hebben gemaakt dat die techniek kan verkeren in haar tegendeel: immuuntherapie zou bij sommige kankers de tumorgroei niet bestrijden, maar juist bevorderen, vonden onderzoekers van het Imperial College in Londen bij proeven met muizen.
Lees verder
De insulineproducerende eilandjes (rood) in een biologische ‘platform’ (afb: univ. van Miami)
HLA-G1 (l) en HLA-G2 als dimeer (paar) (afb: univ. van Hokkaido)
De structuur van interleukine-15 (afb: Wiki Commons)
Ik denk dat stamcelvaccins niet het goede woord is, maar ik neem het toch maar over van het persbericht van de universiteit van Cincinnati (VS). Onderzoekers van die universiteit hebben ‘kankerstamcellen’ ingespoten bij proefdieren die zo waren ingesteld dat ze interleukine-15 aanmaakten en de receptor voor dat eiwit IL-15Ralpha. Dat vergrootte de aanmaak van T-cellen die ten strijde trokken tegen de kankercellen in de proefdieren. Lees verder
Bot met beenmerg waarin rode bloedlichaampjes worden gevormd
Chimere antigeenreceptor: met het variabele de scFv, de eigenlijke receptor, op het membraan en het groene deel in de T-cel (afb: Wiki Commons)
Onderzoekers van het Fred Hutchinson-kankercentrum in de VS hebben een methode ontwikkeld om afweercellen in het lichaam ‘om te programmeren’ in kankerbestrijders. Tot nu toe werd deze immuuntherapie toegepast door eerst afweercellen te verzamelen, die (buiten het lichaam dus) omprogrammeren zodat ze zich niet meer door kankercellen laten bedotten, waarna die omgeprogrammeerde cellen weer worden teruggeplaatst in het lichaam van de patiënt/proefpersoon/proefdier. Het ging om een bewijs van de methode. Lees verder