Een laagje in de Angiochip (beeld uit filmpje Toronto Star)
Bij de universiteit van Toronto hebben onderzoekers een bloedvatenstelsel-op-een-chip ontwikkeld waar je celtypes naar keuze op kunt inzaaien om bepaalde levende organen na te bootsen. Op die (levende) kunstorgaantjes kun je medicijnen uitproberen, maar je zou er ook stukjes orgaan mee kunnen kweken stelt onderzoeker Milica Radisic. Hij en zijn medeonderzoekers spreken van een mens-op-een-chip.
Lees verder
Stamcellen met veel microRNA-142 (de rode cellen links) blijven stamcellen (rechts in blauw), de rest differentieert tot, in dit geval zenuwcellen (paars) (afb: EMBL)
Stamcellen met een hoog microRNA-142-peil differentiëren niet en blijven stamcellen, daalt dat peil dan veranderen de stamcellen in gespecialiseerde cellen, zo leerden onderzoekers van het Europese microbiologische lab in Heidelberg (EMBL). “Het lijkt wel of de cellen door microRNA ‘dooef’ worden voor hun omgeving”, zegt onderzoeker Pierre Neveu. “Je kunt dan van alles naar die stamcellen gooien, maar blijven gewoon stamcellen.” Dat resultaat is weer een stukje van de puzzel die de ontwikkeling van stamcellen en de differentiatie heet, dat ook van dienst kan zijn bij kanker- en regeneratieonderzoek. Lees verder
De weefselprinter in actie
Amerikaanse onderzoekers schijnen er in geslaagd te zijn met behulp van een 3d-printer een afbreekbare kunststof en in hydrogel levende cellen, weefselstructuren te ‘drukken’. Het onderzoek is gefinancierd door het Amerikaanse leger. Bloedvaten en zenuwbanen zouden na implantatie in proefdieren in de in de gedrukte weefselstructuur zijn ontstaan, terwijl de polymeer, die dient als ‘geraamte’, langzaam wordt afgebroken. Deze ‘onderdelen’ zouden de juiste sterkte en functie hebben voor toepassing bij mensen. Lees verder
Fluorescerende levercellen uit kweek (foto: Yaakov Nahmias)
Kweekdarmen
Onderzoekers van, onder meer, de Amerikaanse John Hopkins-universiteit hebben in het lab darmen gekweekt, die ergens op beginnen te lijken. Uiteindelijk is het idee dat kweekorganen en -weefsels zullen worden ingezet voor het het herstel van de patiënt bestaand uit lichaamseigen cellen. Lees verder
Uitgaande van menselijke mesenchymale (ook wel genoemd mesenchymatische( stamcellen hebben Japanse onderzoekers rond Takashi Yokoo nierweefsel gemaakt, dat functioneerde in proefdieren, zowel bij ratten als bij varkens. Toch wordt verwacht dat het nog jaren zal duren eer een volwaardig orgaan in het lab kan worden gekweekt. Lees verder
Met behulp van biologisch afbreekbaar klittenband zijn stukjes hartweefsel te kweken en wellicht in de toekomst hele organen (afb: eye of science/SPL)
Je hoeft als onderzoeker niet van die heel ingewikkelde dingen te doen om een stukje in een krant (of op een blog) te krijgen. Wees creatief met klittenband. Onderzoekers zijn er in geslaagd met de haken en ogen van klittenband een meerlaags pompend stukje hartweefsel te bouwen, dat, bijvoorbeeld, gebruikt kan worden voor de reparatie van beschadigd hartweefsel (is het idee).
Lees verder
De lengte en de kracht van het signaal zetten een stamel aan zich te differentiëren tot (in dit geval) een zenuwcel. Andere signalen worden genegeerd. (afb: Cell)
Het blijkt dat stamcellen van muisjes zich een bepaalde ontwikkeling op laten sturen door lichtsignalen. Daarvoor moest natuurlijk eerst genetisch wat geknutseld worden. In dit geval werd het gen Bnr2 gevoelig gemaakt voor blauw licht. Bij de juiste signalen ontstonden uit de stamcellen zenuwcellen (artikel als pdf-bestand). Het is voor de onderzoekers natuurlijk aardig om een manier te vinden stamcellen een bepaalde kant op te sturen. De onderzoekers dromen al met verschillende lichtsignalen complexe weefsels als organen te kunnen maken. Lees verder
De in een petrischaal gekweekte melkkliertjes
Gekweekt rattenpootje (foto:Harald Ott)
Onderzoekers van de algemeen ziekenhuis in Boston (VS) hebben in het lab een voorpoot van een rat gekweekt, althans de bloedvaten, spieren en huid. “We richten ons op de voorarm en de hand als model om te bewijzen dat het kan”, zegt onderzoeker Harald Ott. “Bij benen, armen en andere extremiteiten werkt het ook”. Lees verder