CRISPR/Cas9n maakt koeien tb-resistent

NRAMP1-gen maakt kalveren resistent voor rundertuberculose

Twee kalveren met het NRAMP1-gen in hun genoom (afb: Yangling-universiteit)

Het knutselen aan het menselijk genoom lijkt nog even niet aan de orde, maar bij andere zoogdieren hebben wij mensen daar minder moeite mee. Onderzoekers van de universiteit van Yangling (China) hebben met behulp van de CRISPR/Cas9-technologie het erfgoed van koeien zo veranderd dat die ongevoelig zijn voor rundertuberculose. Ze pasten daartoe de CRISPR/Cas9-techniek enigszins aan zodat er minder ongewenste bij-effecten zouden optreden. Lees verder

Studie koeiengenen zou tonen waarom klonen lastig is

Kloonkalfjes

Twee gezonde kloontjes. De uitzonderingen (afb: UvC)

Het klonen van zoogdieren schijnt niet zo makkelijk te zijn. Twintig jaar geleden werd in Schotland het schaap Dolly gekloond. Klonen van zoogdieren blijkt nog steeds geen ‘eitje’ te zijn. Onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Californië in Davis denken nu te weten hoe dat komt. Het lijkt er op dat dat hoge sterftecijfer vooral een gevolg is van een slechte ‘inbedding’ in de baarmoeder van de draagmoederkoe. Lees verder

Gaat de mensheid aan technologie ten onder?

Menselijke embryo's in een petrischaaltje

Menselijke embryo’s in een petrischaaltje

Het is natuurlijk al vaker gezegd en voorspeld: de mensheid gaat aan haar eigen schepsels ten onder. De waterstofbom leende zich daar natuurlijk het beste voor, maar ook de door mensen veroorzaakte milieurampen waren goede kandidaten om een eind te maken aan de wereld/mensheid. De nieuwste door de mens veroorzaakte ramp is de aardopwarming. Hoe dat zal aflopen is nog niet te voorspellen, maar het gebrek aan daadkracht bij de wereldleiders is niet erg bemoedigend. Er zijn ook andere kapers op de kust, om maar eens een in dit verband rare beeldspraak te gebruiken: kunstmatige intelligentie en genoombewerking. De befaamde Britse Stephen Hawking heeft al vaker voor de gevaren van ki gewaarschuwd, maar vlak het vermogen genetisch materiaal te bewerken niet uit. In de Britse krant the Guardian stelt Engels/Japanse schrijver Kazuo Ishiguro dat de genoombewerking onze menselijke waarden zou kunnen aantasten. Lees verder

Voor een nieuw muisje is een zaadcel (niet) voldoende

Zaadcel en niet-eicel geeft, soms, gezond muisje

Door behandeling met een chemische stof deelde de eicel zich in twee dochtercellen. Die werden ingespoten met geherprogrammeerde zaadcellen, Het rode pijltje is de zaadcel (afb: Nature Communications)

Onderzoekers van de universiteiten van Barh (Eng) en Regensburg (D) zouden muisjes hebben ‘gemaakt’ zonder dat daarbij een eicel aan te pas was gekomen, lees ik in het doorgaans toch goed geïnformeerde Franse dagblad Le Monde. Het Britse populair wetenschappelijke blad is skeptischer en stelt dat de mogelijkheid van een kind van twee vaders (nog) geen biologische werkelijkheid is. En er werden wel degelijk eicellen gebruikt. Lees verder

Echtpaar laat voor 67 000 pond Dylan klonen

Hondengekken laten dode hond klonen

Het hondengekke tweetal zat niet om honden verlegen, zo te zien (afb: the Guardian

Het hondengekke Britse paar Laura Jacques en Richard Remde hadden 67 000 Britse ponden (ruim € 90 000) over voor een kloon van hun in juni overleden lieveling Dylan, een boxer. Of beter gezegd, ze kregen twee puppies die zouden zijn geboren met het DNA uit cellen van Dylan nadat die al twee weken dood was. Het kunststukje (of de fraude, wie zal het zeggen) werd uitgehaald door een Zuid-Koreaans bedrijf. Chance werd geboren met behulp van de keizersnee, Shadow kwam op ‘natuurlijke’ wijze ter wereld. De hondjes zijn genummers, zodat ze uit elkaar gehouden kunnen worden. De dwaze pleegouders zijn van vreugde een Twitter-profiel begonnen: WeLovedDylan.

Bron: the Guardian

Pluripotente stamcellen net zo goed als gekloonde

Productiememthoden stamcellen

De kloonmethode (boven in bovenste plaatje) of de genetische reprogrammering leveren even goede (of even slechte) stamcellen op (afb: Cell)

Embryonale stamcellen, in feite gekloonde cellen, zijn net zo goed of slecht als pluripotente stamcellen, bleek uit onderzoek van, onder veel meer, Dieter Egli van de Newyorkse stamcelstichting NYSCF). Pluripotente stamcellen zijn in principe makkelijker te maken en er kleven geen of weinig ethische nadelen aan, maar ze hielden altijd een geur van bederf rond zich. Therapieën met pluripotente stamcellen zouden kunnen leiden tot kanker of ander ongerief doordat die kwalijke mutaties vertoonden na reprogrammering uit volwassen cellen. De uitkomst van het onderzoek is in die zin ook opmerkelijk omdat Egli altijd een groot voorstander van embryonale stamcellen is geweest. “Ik weet niet wat dat gaat betekenen voor embyonale-stamcelprogramma”, zei hij op een bijeenkomst van zijn stichting op 22 oktober. Lees verder

Histonen het geheim van de alleskunnende stamcel (?)

Histonen en stamcellen

De proeven in beeld gebracht. Een zygoot is een bevruchte eicel. In het midden de vier Yamanaka-factoren OSKM die worden toegevoegd op pluripotente stamcellen (iPSC) te maken.

Onderzoekers van het Japanse RIKEN-instituut denken dat twee histonen, de ‘bekleding’ van DNA in de celkern, een belangrijke rol spelen bij de transformatie van gespecialiseerde cellen, zoals huidcellen, in totipotente (alleskunnende) stamcellen. Lees verder

Kloondiscussie in nieuwe fase door ‘zure stamcel’

Antinori

Severino Antinori in 2003 (foto: NOS)

Ooit was er publiciteitsbelust Italiaanse gynaecoloog, Severino Antinori, die eerst oude vrouwen van boven de 60 via ivf aan een kind hielp en die rond 2002 besloot kinderloze echtparen aan kinderen te helpen door te klonen. Hij zegt dat dat is gebeurd, maar bewijs is er niet voor. De verontwaardiging over het handelen van de Italiaanse arts was groot. Nu, zo’n dikke tien jaar later lijkt met de simpele methode die Japanse en Amerikaanse wetenschappers ontdekten om uit volwassen cellen stamcellen te maken (totipotent, wordt gezegd), de barrière om kindjes te maken via klonen alleen maar lager geworden en lijkt de toekomst van Houellebecqs kloonrijk nabij.
Maar Houellebecq schetst geen prachtige, gelukkige nieuwe wereld, maar een cynisch aardrijk van verderf en bederf. Hij is, waarschijnlijk bewust, te somber. Dit is een visioen van een schrijver, maar hoe lang zal dat een visioen blijven? Ik bedoel dat het nu algemeen aanvaarde verbod op klonen van mensen niet langer stand houdt. De mogelijkheden liggen er en vroeg of laat (waarschijnlijk vroeg) zal daar gebruik van gemaakt worden.
Zal dat zijn om mensen te fabriceren als in de Heerlijke Nieuwe Wereld (Brave New World) van Aldous Huxley of zal het een randverschijnsel blijven? Toen reageerbuisbevruchting opkwam werd dat, ook daar mij, met grote argwaan bekeken. Nu schijnt die geboortemethode geaccepteerd te zijn en het overgrote deel van de kinderen wordt nog steeds op de normale, ouderwetse manier verwekt. Is klonen van mensen een wezenlijk grotere stap weg van de natuurlijke weg kinderen te krijgen dan reageerbuisbevruchting? Ik denk het wel, maar welke argumenten heb ik daarvoor? Hooguit zoiets vaags als gruwel voor de industrialisering van de voortplanting (ik praat dan niet eens over een steeds vollere wereld).
De nieuwe methode om stamcellen te maken moet nog van onder tot boven bekeken worden of het allemaal klopt en standhoudt, maar een toch niet echt angstig blad als de Engelse New Scientist denkt dat de maffekloten, de Antinori’s, er mee aan de haal zullen gaan. De methode belooft een geweldig middel te worden bij het herstellen van, door wat dan ook, aangetaste organen. Daarom moeten we, voor die techniek zelfs maar ‘bouwrijp’ is het debat aangaan om een heldere start te maken. Zoiets zegt de commentator van het blad. Dat is mooi, maar zullen de maffekloten van de wereld zich dat aantrekken? Ik denk het niet. De markt is er, de techniek, dus wie houdt ze tegen? En misschien moet je je ook afvragen: Waarom zou je? (,zeg ik met enige schroom). Omdat er een ethische grens wordt overschreden?

AS

Een cel, een scheutje zuur et voilà: een stamcel

Muizen-embryo met STAP-cellen

Een muizenembryo ‘aangevuld’ met STAP-cellen (foto: Haruko Obokata)

Men neme een volwassen cel, legge die in een zuur badje, late die daar een half uurtje liggen en zie daar,  de cel heeft zich omgetoverd  in een stamcel, de alleskunner onder de cellen. Een muisembryo bleek de op die manier gemaakte stamcellen ‘liefdevol’ op te nemen. “Het gevolg is dat je heel eenvoudig van een druppel bloed met simpele technieken een volmaakt identieke tweeling kunt maken”, zegt  Charles Vacanti van de Harvard-universiteit. Vacanti en zijn Japanse collega Haruko Obokata van het Riken-centrum voor ontwikkelingsbiologie in Kobe hebben dat voor elkaar gekregen zonder het DNA te veranderen, zoals in de door, onder meer, Shinya Yamanaka ontwikkelde methode om volwassen cellen om te zetten in pluripotente stamcellen. Die cellen willen zich nog wel eens ontwikkelen tot kankercellen.

Lees verder