Lang is gedacht, en ik denk het nog steeds, dat alle cellen in ons lichaam hetzelfde DNA hebben. Onderzoekers van het Amerikaanse Salk-instituut in La Jolla hebben die zekerheid nu op losse schroeven gezet. Een groot deel van onze hersencellen, zo heeft hun studie aannemelijk gemaakt, heeft afwijkend erfgoed dat ze, die cellen, uniek maakt. Dat zou ook voor andere celtypen kunnen gelden (en waarom ook niet?)

Biologie is nooit simpel. Nou weer gemieter met afwijkend DNA in verschillende cellen. Er kunnen een of meer chromosomen ontbreken, zo melden de Californische onderzoekers, of er kunnen stukken DNA ontbreken of, andersom, verdubbeld zijn. Dat wordt CNV (kopievariaties) genoemd. Dat verschijnsel zou niet vaak voorkomen.
Een artikel in Science van de Salk-onderzoekers lijkt die aanname onderuit te halen. Hoe het zit is ze niet duidelijk, maar de onderzoekers speculeren erop dat die kopievariatie wel eens een van de sleutels kan zijn voor het ontsluiten van de geheimen van het brein.
De onderzoekers gebruikten voor hun onderzoek zo’n 100 hersencellen van de voorhoofdskwab van drie overledenen. Die werden, na vermeerdering, genetisch afgelezen. Daarna namen ze huidcellen van verschillende patiënten en zetten die om in hersencellen via de we weg van de pluripotente stamcellen.
Van de 110 oorspronkelijke hersencellen, viel er bij 45 afwijkingen in het DNA te noteren (verdubbelingen of juist het ontbreken van stukken DNA). Bij de hersencellen die uit huidcellen waren verkregen was het percentage afwijkingingen in het DNA lager, rond eenderde, maar het verschil was groter dan dat tussen twee huidcellen. Hersencellen streven kennelijk naar genetische uniciteit.

De onderzoekers, onder leiding van Fred Gage, hebben nog geen idee wat die genetische diversiteit voor de hersens betekent. Mogelijk dat de variatie te maken heeft met aanpassingsvermogen of dat die de hersencellen beschermt tegen ziektes. Om alles beter in kaart te kunnen krijgen zullen ze eerst wat meer hersencellen moeten bestuderen. We hebben er geen 100, maar 86 miljard. Andere celtypen zouden ook eens aan zo’n onderzoek kunnen worden onderworpen om te zien of die zich ook zo ‘vreemd gedragen’. Ik zei het al: biologie is nooit simpel.

Bron: Futura-Sciences