Onderzoekers van het Franse instituut Inserm in Toulouse zeggen in het lab bij kweken en proefdieren goede resultaten te hebben bereikt met het inzetten van een virus bij het bestrijden van alvleesklierkanker, een kankertype dat nog steeds vrijwel ongeneesbaar is. Binnen vijf jaar na diagnose is 98% van de patiënten overleden. Inserm hoopt gauw met klinische proeven te kunnen beginnen.

Dat virus blijkt in staat te zijn heel gericht kankercellen te besmetten en, vervolgens, te vernietigen. Het idee is niet nieuw en verschillende andere onderzoeksgroepen zijn al met virussen in de weer geweest om hun uitwerking op kanker te testen. Het gaat in dit geval om het virus dat verantwoordelijk is voor koortslippen (herpes simplexvirus), maar kreupel is gemaakt zodat het geen gezonde cellen aanvalt. Voor dat proces en voor het verkrijgen van een effectieve kankerwerking is er genetisch behoorlijk aan het virus gesleuteld.
Bij labproeven deed het virus precies wat het moest doen: de gezonde alvleeskliercellen bleven ongemoeid en alleen kankercellen werden aangepakt. Vervolgens werd het danig aangepaste herpesvirus toegepast bij muizen die waren opgezadeld met menselijke alvleesklierkankercellen, waarbij de muizen ook nog eens werden behandeld met een chemotherapie. Dat zorgde voor een drastische krimping van de, geïmplanteerde, tumor, zonder dat er schadelijke bijwerkingen werden geconstateerd. “Daar is een lang onderzoek aan voorafgegaan”, zegt onderzoeksleider Pierre Cordelier. “We moesten een virus vinden dat zeer specifiek bepaalde cellen herkent en ze afdoende elimineert, omdat de behandeling bestaat uit één injectie in de pancreastumor. Een tweede injectie zou het afweersysteem activeren, waardoor dat virus zou worden opgeruimd, denken wij.”
Cordelier stelt dat er een nieuwe tijdperk is aangebroken in de strijd tegen alvleesklierkanker. Niets staat het opzetten van klinische proeven nog in de weg, stelt hij. “Omdat er zo weinig behandelingsmethoden tegen alvleesklierkanker zijn is de kans groot dat die proeven er komen. We zouden daarbij ook moeten bekijken welke indicatoren belangrijk zijn voor het effect van de behandeling, zodat die kan worden gegeven aan patiënten die er het meest baat bij hebben.”

Bron: Futura-Sciences