Bloedcellen (rood) zijn het talrijkst in ons lichaam (l), de skeletspiercellen (blauw) zijn bij een man van 70 kg goed voor 23,5 kg (r). Dan zijn er nog eens 38 biljoen micro-organismen in (en om?) deze man van 70 kg (afb: Max Planckinstituut/Ian Hatton et. al)
Ik weet niet waar het goed voor is (en eigenlijk een igNobelprijs waard), maar onderzoekers hebben eens uitgezocht uit hoeveel cellen en celsoorten een mens bestaat. Veel, blijkt. Een man van 70 kg (bestaan die nog?) heeft 36 biljoen (36 000 000 000 000) cellen. Een vrouw van 60 kg heeft er zo’n 28 biljoen en een kind van tien jaar 17 biljoen. Bloedcellen zijn het talrijkst, skeletspiercellen en vetcellen wegen het zwaarst. Nog een leuk weetje: hoe groter een cel(type) hoe minder er van zijn. Dan hebben we nog niet eens de cellen van micro-organismen in en aan ons lijf meegerekend (zie plaatje).
Het blijft toch wonderlijk dat een een verzameling eencelligen op de een of andere manier zo samenwerken dat er een functionerend meercellig systeem ontstaat met gespecialiseerde cellen die verschillende functies vervullen/uitvoeren.
Elke cel in ons lijf heeft (in principe) hetzelfde DNA, maar ze zien er vaak heel anders uit en hebben elk hun eigen taken. Bloedcellen, die gaandeweg hun DNA verliezen, zijn ukkies in vergelijking met skeletspiercellen. Die laatste maken dan samen weer 23,5 kg uit van een man van 70 kg. Ook zenuwcellen kunnen lange uitlopers hebben en zijn in de hersens vaak met duizenden andere cellen verbonden.
Ik (=as) ben er, op gezag van een hoogleraar (synthetische biologie) altijd vanuit gegaan dat de mens zo’n tweehonderd verschillende celtypes heeft, maar de ’tellers’ Ian Hatton van het Max Planckinstituut voor wiskunde en natuurwetenschappen in Leipzig en zijn collega’s vertellen me nu dat er meer dan 400 verschillende celtypen in een menselijk lichaam zitten voor 60 verschillende weefsels en organen.
Wat voor de aantallen in relatie met de celgrootte geldt, schijnt ook in het dierenrijk op te gaan. Hoewel blauwe vinvissen, de grootste dieren op deze aarde, een tikkie groter zijn dan zeebacteriën zouden ze alles bij elkaar ongeveer even veel wegen. Je zou bijna zeggen: wat een wondere wereld (maar lekker voor een wiskundige; Ian Hatton schijnt overigens een bioloog te zijn).