ADAR-2 zet adenosine (A) om in inosine (I) maar stuurt ook afweercellen naar de plek met zuurstoftekort
Een eiwit dat RNA bewerkt, ADAR2, in de endotheelcellen (wandcellen) van bloedvaten wijst afweercellen waar ze moeten zijn om heilzame werking ten toon te spreiden, ontdekten onderzoekers. Dat opent nieuwe wegen naar behandelingen, maar die route zou ook veiliger alternatief kunnen vormen voor genoombewerking met de CRISPR-methode, denken de onderzoekers.
De onderzoekers waren benieuwd naar wat er gebeurt als weefsels te weinig zuurstof krijgen door te geringe doorbloeding (ischemie). Daardoor roeren zich bepaalde signaalstoffen, de cytokinen die afweercellen te hulp roepen, maar dat bleek niet het hele verhaal.
“Chronische ontstekingen vormen een belangrijk oorzaak voor ischemische hartziektes”, zegt Konstantinos Stellos van de universiteit van Heidelberg, afdeling Mannheim. “Mensen die een hartinfarct hebben gehad hebben een grote kans op een tweede met hartinsufficiëntie en andere problemen als gevolg. Als we weten hoe afweercellen gealarmeerd worden, kunnen we nieuwe therapeutica ontwikkelen, die dat restrisico verminderen.”
De onderzoekers ontdekten dat een RNA-bewerkend enzym de afweerreactie op zuurstoftekort in het hart of andere weefsels dirigeert: adenosinedeaminase werkend op RNA-2 oftewel ADAR2. Dat eiwit verbouwt de RNA-base adenosine tot inosine op sommige plaatsen in het RNA. De onderzoekers zouden het hele doen en laten van dat enzym hebben ontrafeld, van de vervanging van de RNA-basen tot de gevolgen in het (ischemische) weefsel.
De onderzoekers denken dat de ontdekking snel zal (kunnen) leiden tot therapieën. Ze gaan nu met collega’s elders onderzoek uitvoeren om therapieën op basis van deze ontdekking te testen in dierproeven en op kweken van menselijke cellen.
Alternatief voor CRISPR
Daar zou het niet bij (hoeven) blijven. De ontdekking biedt ook mogelijkheden in de bewerking van RNA-moleculen als alternatief voor de CRISPR-methode die het genoom bewerkt. Dat lijkt een veelbelovende methode, maar bergt het grote risico in zich dat je iets onherstelbaars aanricht. Een veranderd genoom wordt doorgegeven aan het nageslacht, terwijl RNA bewerken minder riskant is en, zoals de bRNA-vaccins tegen de coronaziekte hebben bewezen, toch beoogde doelen bereiken (kunnen bereiken).
“RNA-bewerking is een veelbelovende techniek voor behandeling van ontstekingsziektes zoals hartinsufficiëntie, kanker en autoimmuunziektes”, zegt hoofdauteur Aikaterini Gatsiou van de universiteit van Newcastle (VK). “Die techniek laat het genoom ongemoeid en is zeer specifiek. Het effect ervan is door de korte levensduur van RNA omkeer- en doseerbaar. Ons onderzoek biedt een basis voor dergelijk onderzoek.” Er zouden al diverse onderzoeksgroepen bezig zijn met de mogelijkheden van ADAR-enzymen van mensen om RNA te bewerken, stelt zij.
Bron: idw-online.de