De CRISPR/Cas9-schaar

In De Standaard staat een leuk verhaal van Hilde Van den Eynde. Deze journaliste had een bestelling gedaan bij het Amerikaanse bedrijfje The Odin, opgericht door oud-Nasa-wetenschapper Josiah Zayner, dat CRISPR-doehetzelfpakketten levert voor 200 dollar. Daarmee kun je, onschadelijke, Escherichia coli-bacteriën (darmbacteriën) ongevoelig maken voor twee antibiotica (kanamycine en streptomycine) door via de CRISPR-methode (compleet met gids-RNA) een stuk uit een gen te knippen en dat te vervangen door een andere sequentie. Resultaat: de genetische aangepaste E. coli’s bleken inderdaad op een voedingsbodem met kanmycine en streptomycine in leven te blijven. Maar…
Van den Eynden, ooit geschoold als biologe, besloot ook eens te kijken of de oorspronkelijke E. coli’s de antibiotica overleefden en… Verdomd. Zayner hield het op vervuiling met andere bacteriën. Uit Amerika zelf, zijn bedrijfje is gevestigd in Californië, had hij nooit klachten gekregen. De journaliste begon argwaan te krijgen: zou The Odin niet gewoon al resistente E. coli’s hebben verkocht? Dan zou de rest flauwekul zijn. De meeste mensen volgen alleen de handleiding en die heeft het niet over een nulonderzoek. Om dat uit te zoeken zouden het genoom van de bacteriën voor en na de CRISPR-behandeling moeten worden uitgelezen en dat was Van den Eynde toch wat te machtig.

Antibioticaresistentie

Ik vraag me af wat de zin van dat ‘speelgoed’ is. Wat is de zin van het resistent maken van bacteriën tegen antibiotica terwijl bacteriën wereldwijd in razende vaart ongevoelig worden voor allerlei antibiotica en er zelfs sprake is van een crisis? Misschien wilde Zayner wel bewijzen dat de CRISPR-methode ook door de grootste sukkel is te hanteren, maar ik gok er op dat hij gewoon geld wil verdienen. Ik zou zeggen ga wat nuttigs doen. Verzin een bouwpakket waarmee je kooldioxide omzet in eiwitten (ik roep maar wat). Bereken dan wel eerst de koolstofbalans van zo’n pakket….

Bron: De Standaard