Chromatine is de dicht gepakte structuur van DNA en histonen (gekleurd) in de celkern

Over de hele wordt worden zeer regelmatig nieuwe ‘doelwitten’ benoemd die kunnen worden gebruikt om kanker de das om te doen. Ja, het lichaam zit iet eenvoudig in elkaar het het bestrijden van afwijkingen (ziektes) is ook niet makkelijk. Nu komen onderzoekers van de universiteit met het idee de enzymfamilie histondeacetylases (HDAC’s) op de korrel te nemen. Die eiwitten regelen mede de genexpressie. Ze hebben een methode ontwikkeld waarmee ze hebben onderzochten hoe die enzymen chemisch functioneren om zo medicijnen tegen kanker te achterhalen met zo min mogelijk bijwerkingen.
Er zijn verschillende methoden om de genexpressie (genactiviteit) te sturen. Een van die methodes maakt gebruik van histondeacetalylases. Histonen zijn eiwitten die het DNA-molecuul omringen. Als je die enzymen buiten werking stelt in kankercellen, dan zouden die stoppen met delen en woekeren. Einde kanker dus (tenminste, in theorie).
Er bestaan al goedgekeurde histondeacetylaseremmers, maar hoe die precies werken is niet bekend. “We hebben details van deze enzymen gekregen die wisselwerken met de eiwitten rond DNA”, zegt Carlos Moreno-Yruela. “Onze methode geeft je middelen om erg snel kankermedicijnen aan te wijzen. In deze studie tonen we aan dat de methode werkt. We hebben een peptide gesynthetiseerd dat de juiste delen in levende mensencellen aanpakt, met dezelfde doelen als kankermedicijnen die nu gebruikt worden.”

HDAC’s

De HDAC -familie bestaat uit elf verschillende enzymen. Als je die allemaal aanpakt, dan gaat er veel fout in een cel. Dat zou ook de bijwerkingen van een HDAC-remmer kunnen verklaren die tegen kanker wordt gebruikt, stellen de onderzoekers. De onderzoekers stellen met hun methode beter inzicht te hebben gekregen hoe de verschillende HDAC’s werken en hoe je gerichter kunt werken. “Dat zou medicijnen met minder bijwerkingen kunnen opleveren”, zegt medeonderzoeker Christian Adam Olsen.

In hun onderzoek gebruikten de onderzoekers die methode om peptides te vinden die specifiek werken. Die peptides (in feite korte eiwitten) synthetiseerden ze in grotere hoeveelheden en lieten die los om kweken van mensencellen. Ze bleken inderdaad de gewenste HDAC’s af te remmen. Olsen: “We waren verbaasde dat een niet geoptimaliseerd peptide zo’n groot effect had, maar dit bijna natuurlijke peptide heeft echt mogelijkheden.” De onderzoekers gaan nu verder op zoek naar veelbelovende kandidaten voor kankerbestrijders.

Bron: Science Daily