Een groep rond Jun-ya Kato van het Japanse Nara-instituut had eerder aangetoond dat curcumine net zoals het verwante PGV-1 de reactieve-zuurstofenzymen aanpakt. Door die enzymactiviteit te onderdrukken kan reactieve zuurstof stress in de cellen veroorzaken, waardoor die uiteindelijk het loodje leggen. Veel kankermedicijnen werken op een soortgelijke manier, maar het probleem is dat die vaak ook gezonde cellen aanpakken met alle nare bijwerkingen van dien.
Lagere doses
In de jongste studie vergeleken de onderzoekers de effecten op kankercellen van curcumine en PGV-1. Het bleek dat die stoffen veel overeenkomsten hadden. PGV-1 was alleen efficiënter en daarvan had je er minder van nodig. Kato: “We vonden dat PGV-1 aangrijpt in de M-fase van de celcyclus (de M staat voor mitose(=kerndeling);as) en de reactief-zuurstof-enzymen remt.” Daardoor delen de cellen niet meer (wat kankercellen normaal veelvuldig doen) en sterven die uiteindelijk.
Dat ’trucje’ werkt bij een groot aantal kankersoorten. Als muisjes, die waren opgezadeld met menselijke kankercellen, werden ingespoten met PGV-1 verdween de kanker, terwijl zich geen bijwerkingen voordeden. Het leek er zelfs op dat het effect van de stof ook nog doorwerkte nadat die niet meer werd toegediend. Kato: “Het lijkt er op dat PGV-1 de enzymactiviteit beter tegen gaat in kankercellen dan in gezonde cellen. Dat is waarschijnlijk de verklaring waarom de stof selectief de celdeling van kankercellen verhinderd met weinig effect voor gezonde cellen.”
Onderzoekers hebben lang gekeken naar de mogelijkheden van curcumine in de kankerbestrijding. Kato denkt dat deze ontdekking (met PGV-1) een doorbraak is. “Gegeven de doelmatigheid en de geringe bijwerkingen in dieren lijkt ons dat PGV-1 farmaceutisch ontwikkeld zou moeten worden als oraal in te nemen kankermedicijn.”
Bron: EurekAlert