Het reparatie-mechanisme voor DNA in cellen is wezenlijk voor onze gezondheid. Voortdurend worden in de cel reparaties uitgevoerd, maar juist op het moment dat het belangrijk is dat het DNA netjes wordt doorgegeven (tijdens de celdeling), wordt dat mechanisme buiten werking gesteld. Een van de vele mysteries van (in) het leven. Volgens onderzoekers van het Mount Sinaï-ziekenhuis in Toronto heeft dat te maken met de telomeren, de uitlopers van de chromosomen waaruit het DNA bestaat, die tijdens de celdeling worden gezien als defecten.
“DNA-reparatie houdt cellen in topvorm en voorkomt dingen als kanker. Het is dagelijks werk in de cel”, zegt Daniel Durocher. Gek genoeg gebeurt dat niet tijdens de celdeling (de mitose), als de chromosomen het kwetsbaarst zijn, omdat dan het erfelijk materiaal over twee cellen verdeeld moeten worden. “De replicatie van het DNA is net zoiets als het maken van een kopie van je harde schijf”, zegt mede-onderzoeker Alexandre Orthwein. “Die moet precies hetzelfde zijn als het origineel. Je wilt geen fouten tijdens het kopiëren.”
De onderzoekers gingen achterstevoren aan het werk. Eerst bepaalden ze hoe reparatie-eiwtten hun werk staakten tijdens de celdeling. Vervolgens kleedden ze het zo in dat die eiwitten doorgingen met hun herstelwerkzaamheden tijden de mitose en keken wat er dan gebeurt. Ze zagen dat voortgezette herstelwerkzaamheden leiden tot een defecte cel.
Dat ligt aan de teleomeren. Die structuren zitten aan het eind van de chromosomen en ze zouden dienen ter bescherming van het genetisch materiaal. Die telomeren worden met elkaar verbonden als de hersteleiwitten hun werk tijdens de celdeling voortzetten. “Met andere woorden. Het lijkt er op dat de cel tijdens de deling de telomeren ‘ziet’ als defect DNA”, zegt Orthwein. “We weten niet waarom dat gebeurt”, zegt Durocher. “Dat moet nog verder worden uitgezocht.” “We doen net alsof we de principes van zaken als celdeling kennen”, zegt directeur Jim Woodgett van het Lunenfeld-Tannebaum-instituut van het ziekenhuis waar het onderzoek heeft plaatsgevonden, “maar er valt nog steeds veel te ontdekken.”
Bron: Eurekalert