Nadat in de jongste jacht op werkzame coronavaccins verschillende b-RNA-vaccins succesvol zijn gebleken schijnen die ook op ander terrein, mogelijk, successen te boeken. Onderzoeksters hebben muisjes met een vorm van multiple sclerose met zo’n b-RNA-vaccin behandeld. Die behandeling bleek de tolerantie voor lichaamseigen eiwitten te herstellen en daarmee de kenmerkende symptomen van die autoimmuunziekte (waarbij de eiwitisolatie myeline rond uitlopers van zenuwcellen worden afgebroken) te vertragen .

Christina Krienke van de Johannes Gutenberguniversiteit in Mainz en haar collega’s ontwikkelden een vaccin waarin het werkzame molecuul een boodschapper-RNA is dat codeert voor (voor mij heel merkwaardig; as) de autoantigeen die tot de autoimmuunreactie aanzet. Dat zou de overijverigheid van het afweersysteem afzwakken. Normaal worden autoimmuunziektes behandeld door het afweersysteem te verzwakken en dat geeft ook zo zijn complicaties (verminderde afweer, dus).

Het vaccin bestaat uit vetbolletjes (heel deftig lipiden genoemd) die ‘bepakt’ zijn met scheikundig veranderd en gezuiverd b-RNA (dat dus codeert… enz.). Op die autoantigenen reageert het ‘verwarde’ afweersysteem. Die antigenen hechten aan een bepaald type afweercellen (lymfoïde dendritische cellen zonder dat dat leidt tot een ontstekingsreactie van het afweersysteem.
Die (auto)antigeentolerantie zorgt voor meer regel-T-cellen die op hun beurt weer zorgen voor de juiste balans van het afweersysteem. De mogelijkheid om snel RNA-vaccins te maken met de code voor de antigenen waar een patiënt op reageert zou (kunnen) betekenen dat een op de persoon ingestelde behandeling een optie kan gaan worden. Nu bestaat er nog geen afdoende behandeling van MS. Overigens zal deze benadering zich ook nog bij mensen moeten bewijzen vooraleer die in de klinische praktijk kan worden toegepast.

Bron: EurekAlert