Naast het DNA in de celkern bevatten ook de mitochondriën een eigen DNA. Ook mutaties in dat mitochondriale DNA kunnen voor ziektes zorgen en er zijn proeven gedaan om dat te vervangen door, gezond mitochondriaal DNA van een derde ‘ouder’. Volgens Chinees onderzoek zou het vervangen van de, gemuteerde, mitochondriën door mitochondriën met gezond DNA (of eigenlijk worden de celkernen verwisseld) in de cellen van het embryo geen problemen opleveren voor de normale ontwikkeling van die vrucht.
De eerste zuigeling met DNA van drie ‘ouders’ werd in 2016 in Mexico geboren. Er zou echter vooraf niet eerst zijn aangetoond dat die nogal radicale ingreep veilig was voor het individu. Nu zou een breed onderzoek hebben aangetoond dat de vervanging van de mitochondriën (dus eigenlijk celkernen) geen nadelige invloed zou hebben op de ontwikkeling van de embryo en het kind. “We hopen met ons onderzoek de basis te hebben gelegd voor de ontwikkeling van die techniek”, zegt Wei Sjang van het algemene ziekenhuis in Peking.
In 2016 werd een het DNA van een eicel van een vrouw met met gezond mitochondriaal DNA vervangen door het DNA van een vrouw met gemuteerd mitochondriaal DNA. Daarna werd die eicel kunstmatig bevrucht. Het embryo dat ontstond had DNA van drie ‘ouders’, zo bleek. In het huidige onderzoek werden verschillende eicellen overeenkomstig behandeld en kregen de embryo’s vijf dagen de tijd om zich tot blastocyste te ontwikkelen. Die ingreep bleek geen effect te sorteren op de gezonde ontwikkeling van het embryo.

Lange duur

Dat betekent niet dat dat ook op de lange duur zo is, stelt Min Jiang van de Westmeeruniversiteit van Hangzhou. Zo zou er nog steeds gemuteerd mitochondriaal DNA worden overgedragen. Volgens Sjang is de techniek echter zo verbeterd dat dat aandeel bijna nihil zou zijn. Jiang: “De mitochondriën van de moeder en de celkern leven al een poos samen, dus het is best mogelijk dat de kern (met DNA; as) de voorkeur geeft aan mitochondriën van de moeder. Nu is eigenlijk alleen aangetoond hoe die techniek werkt, maar de langetermijneffecten voor de gezondheid van de kinderen die zo geboren worden zou nog terdege moeten worden onderzocht.”

Voorlopig zijn er nog maar weinig landen waar die behandeling is toegestaan (onder meer in het VK en Australië), ook niet in China.

Bron: Nature