Door het PROX1-eiwit te verwijderen met een antilichaam bleken beschadigde netvliezen te worden gerepareerd (afb: Jin Woo Kim et al./Nature Communications)

Het lijkt snel te gaan met de pogingen om het verlies van netvliescellen (en zicht) te repareren. Nu heeft een onderzoeksgroep onder aanvoering van Jin Woo Kim van KAIST (ZKor) met succes het herstel van het netvlies en van het gezichts-vermogen bij muisjes bewerkstelligd door een verbinding toe te dienen die het PROX1-eiwit (prospero homeobox 1) blokkeert. Dat eiwit onderdrukt, waarom dan ook, dat herstel. Het effect van die ingreep zou meer dan zes (muizen)maanden hebben voortgeduurd. Nog niet duidelijk is of dat herstel permanent is.
Deze studie zou de eerste succesvolle inductie van langdurige neuraal herstel in zoogdiernetvliezen zijn. Dat biedt aan patiënten met degeneratieve netvliesziekten die tot nu toe geen behandelingsopties hadden.
Naarmate de wereldbevolking ouder wordt, neemt het aantal patiënten met netvliesziekten gestaag toe. Er bestaan ​​echter geen behandelingen om beschadigde netvliezen en het gezichtsvermogen te herstellen. De belangrijkste reden hiervoor is het onvermogen van het zoogdiernetvlies om te herstellen als het eenmaal beschadigd is, terwijl de voorlopercellen (soort specifieke stamcellen) wel degelijk aanwezig zijn, zoals onlangs aangetoond.
Studies met koudbloedige dieren, zoals vissen, die bekend staan ​​om hun gedegen netvliesregeneratie, hebben aangetoond dat netvliesbeschadigingen Müllergliacellen ertoe aanzetten om te ontdifferentiëren in netvliesvoorlopercellen, die vervolgens in nieuwe netvliescellen kunnen veranderen. Bij zoogdieren is dit proces echter verstoord, wat leidt tot permanente netvliesschade.

In deze studie ontdekten de onderzoekers dat het PROX1-eiwit fungeert als een belangrijke remmer van de ontdifferentiëring van Müllergliacellen bij zoogdieren. PROX1 is een eiwit dat wordt aangetroffen in neuronen van het netvlies, de hippocampus en het ruggenmerg, waar het de deling van neurale stamcellen onderdrukt en de differentiëring in neuronen bevordert.
Ze ontdekten ook dat PROX1 zich ophoopt in beschadigde Müllergliacellen in het netvlies van muisjes, maar afwezig is in de zeer regeneratieve Müllergliacellen van vissen. Bovendien toonden ze aan dat de PROX1 die in Müllergliacellen wordt aangetroffen, niet intern wordt gesynthetiseerd, maar wordt opgenomen van omliggende neuronen, die niet afbreken en in plaats daarvan dat eiwit afscheiden.

Verwijderen

Op basis van deze bevinding ontwikkelden ze een ​​methode om het herstelvermogen van Müllergliacellen te herstellen door PROX1 buiten de cellen te verwijderen voordat het deze cellen bereikt. Dat gebeurt door een antilichaam dat bindt aan PROX1 dat is ontwikkeld door Celliaz Inc (codenaam CLZ001).
Bij toediening aan muizenretina’s met met verschillende netvliesziektes bevorderde dit antilichaam het herstel aanzienlijk. Bovendien zorgde het antilichaamgen bij toevoeging aan de netvliezen van muisjes met vormen van retinitis pigmentosa voor netvliesherstel en herstel van het gezichtsvermogen voor ten minste zes (muizen)maanden; een groot deel van het leven van een muisje dat niet veel ouder wordt dan twee of drie jaar.
Het duurt overigens nog wel enige tijd voor deze aanpak in klinische proeven bij mensen kan worden toegepast.

Bron: Alpha Galileo