Er wordt alom volop geëxperimenteerd met het herstel van genetische schade, maar dat schijnt bij geslachtscellen beter te werken dan andere celtypen (ik=as wist weer eens van niks). In cellen van mensen maar ook die van muisjes of kleine wormpjes (Caenorhabditis elegans) zou het eiwitcomplex DREAM dat bemoeilijken. De onderzoekers schijnen er ook in geslaagd te zijn dat eiwitcomplex te blokkeren. Wordt nu het ‘redigeren’ van het genoom makkelijker (dat zou je verwachten)?“Als je dat DREAM-complex in cellen blokkeert dan worden er meer herstelmechanismes actief wat die cellen uitzonderlijke weerstand geeft tegen uiteenlopende DNA-beschadigingen”, zegt Björn Schumacher van de universiteit van Keulen. Dat lijkt mij (=as) uiterst vreemd, want in de natuur is niks voor niks. Wat doet zo’n eiwitcomplex dan in ons lijf? Volgens Schumacher biedt deze ontdekking de mogelijkheid het genetisch herstel van cellen te verbeteren en om de veroudering en het ontstaan van kanker bij de wortel aan te vatten. Natuurlijk is ook hier meer onderzoek nodig, want zou DREAM dan overbodig zijn? Ik kan het me niet voorstellen. Volgens de Engelse Wikipedia heeft dat complex een belangrijke functie in de genexpressie tijdens de celcyclus (en dus celdeling).
Schumacher en collega’s onderzochten de slechtere repareerbaarheid van het genoom van andere cellen dan geslachtscellen aan de hand van die nietige wormpjes uit de intro. Daarbij bleek dus dat DREAM-complex de ‘dooddoener’. In kiemcellen (cellen die zich ontwikkelen tot geslachtscellen) komt dat complex niet voor.
Uitgeschakeld
Nader onderzoek bij mensencellen overtuigde de onderzoekers dat dat eiwitcomplex ook zo bij mensen werkt. Dat deed de onderzoekers deugd. Nadat ze de spelbreker farmacologisch uitgeschakeld hadden bleken die cellen veel beter bestand tegen genetische veranderingen.
De structuurformule van INDY (de I staat voor inhibitor=remmer) (afb: Nature)
Ook bij muisjes had die ‘droombehandeling’ zo’n effect. Bij die diertjes werd door de DREAM-blokkade (met harmine of INDY, benzothiazoolverbinding) schade aan het netvlies hersteld. De proefmuisjes waren genetisch zo geprogrammeerd dat ze snel verouderden. Nou, als dit klopt dan zal hierover het laatste woord nog niet gezegd zijn, maar er moet ergens een addertje onder het gras liggen (vermoed ik=as).
Bron: idw-online.de