Menselijke zaadcellen in het lab gemaakt

Zaadcel uit het lab

Een in het lab ‘gefabriceerde’ zaadcel (foto: Marie-Hélène Perrard, CNRS/Kallistem)

De Franse onderzoekers Philippe Durand en Marie-Hélène Perrard van het biotechbedrijf Kallistem in Lyon zeiden eerder dit jaar dat ze menselijke zaadcellen hadden gekweekt in het lab. Op die techniek hebben ze inmiddels een octrooi verworven.

De Franse onderzoekers Philippe Durand en Marie-Hélène Perrard van het biotechbedrijf Kallistem in Lyon zeiden eerder dit jaar dat ze menselijke zaadcellen hadden gekweekt in het lab. Op die techniek hebben ze inmiddels een octrooi verworven.

Een Japanse onderzoeksgroep maakte in 2011 muizensperma in het lab. De Fransen zeggen de eerste te zijn die menselijke zaadcellen in een bioreactor hebben geproduceerd. Aan die techniek zouden ze 20 jaar hebben gewerkt. Ze gaan daarbij uit van voorlopercellen die zich in de zaadballen bevinden, de zogeheten spermatogonia. Als wat de Franse onderzoekers beweren waar is, dan is het voor het eerst dat de laatste stap in de ontwikkeling van zaadcellen, die in fases verloopt, in het lab is uitgevoerd. Er zijn wel eerder onderzoekers geweest die vroegere ontwikkelingsfases en stap verder hebben gebracht, maar niet de laatste fase van spermatogonia tot spermatozoïden. Volgens Durand is dat eenvijfde van het ontwikkelingsproces van een zaadcel.
Het is het doel van de onderzoekers om zaadbalweefsel in te vriezen van prepuberale jongens die een kankerbehandeling moeten ondergaan, zodat ze later nog nakomelingen kunnen krijgen. Spermatogonia kunnen door straling of chemotherapie worden vernietigd. De onderzoekers hopen in 2017 met klinische proeven te kunnen beginnen. Dat is afhankelijk van de toestemming om eicellen te laten bevruchten door ‘labsperma’. Perrard: “We moeten er zeker van zijn dat de methode veilig is, ethisch verantwoord en aanvaardbaar voor de betrokkenen en de overheid.” In de tussentijd willen de onderzoekers de techniek verfijnen om de opbrengst van de zaadcellen te vergroten. Volgens de Franse methode wordt zaadbalweefsel in kleine cilinders ondergedompeld in een gel van chitosan, een polysaccharide, die vervolgens in een schaal worden geplaatst met voedingsstoffen, vitamines, hormonen en groeifactoren (een bepaald soort eiwitten). Het geheel wordt dan in een bioreactor gezet. Na 72 dagen worden dan de cilinders verwijderd, de gel opgelost en de zaadcellen verzameld. Stamceldeskundigen willen geen commentaar leveren vooraleer de Franse onderzoekers hun methodes en resultaten hebben geopenbaard. Het tweetal zegt met een artikel bezig te zijn.

Bron: New Scientist

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.