Neuropiline-1

Veel van het hedendaags kankeronderzoek is gericht op het ‘redresseren’ van het eigen afweersysteem. Dat is een prachtige machine, maar die laat ons soms in de steek zoals bij de bestrijding van kanker. Ook nu weer bij onderzoek aan de Katholieke Universiteit van Leuven is de blik gericht op het herstel van het dodelijke vermogen van het immuunsysteem. In een recent onderzoek werden T-cellen genetisch zo aangepast dat ze ‘bereid’ waren de woekercellen aan te pakken. In het Leuvense onderzoek werd datzelfde bereikt door het eiwit Nrp1 (neuropiline-1) te blokkeren.

Onderzoeker Max Mazzone: “Al jaren worden de processen bestudeerd van de gecoördineerde besturing van bloedvaten en zenuwen. De eerste waarnemingen komen in feite van Andreas Vesalius uit de zestiende eeuw. We waren heel verbaasd dat immuuncellen dezelfde signalen volgen als bloedvaten en zenuwen om zich in de tumorcel te dringen en, daardoor, mee helpen aan de tumorgroei. Door deze signalen te blokkeren keren de immuuncellen zich weer tegen de tumor.”
De immuuncellen die op tumoren worden afgestuurd worden TAM’s genoemd, met tumoren geassocieerde macrofagen. Die TAM’s doen vaak eigenlijk niet wat ze zouden moeten doen. Veel TAM’s in een tumor is een slecht teken. Deze vreetcellen onderdrukken het afweersysteem en stimuleren de vorming van bloedvaten, waardoor de tumor groeit. Er zijn echter ook studies die laten zien dat TAM’s wel degelijk tegen de tumor ten strijde trekken. Hoe zit dat? Zijn er misschien omstandigheden waardoor die vreetcellen hun werk al (of niet) doen?
Mazzone en zijn wedewerkers gingen op zoek naar een mechanisme dat de werking van de vreetcellen verklaart. Ze kwamen er achter dat het eiwit neuropiline-1 cruciaal is voor voor het indringen van de TAM’s in de zuurstofarme delen van de tumor, wat leidt tot de averechtse werking van de vreetcellen. Door dat eiwit te blokkeren, waren de macrofagen niet langer in staat in de zuurstofarme delen van de tumor te komen en werd de normale anti-tumorfunctie hersteld.
De preklinische studie zou een interessante verdedigingslinie kunnen vormen tegen allerlei typen kanker. Bovendien heeft dit onderzoek ook waarde voor de diagnostiek: hoe meer TAM’s in het zuurstofarme deel van de tumor, hoe slechter de prognose, hoe meer in het zuurstofrijke deel hoe beter.

Bron: Alpha Galileo