Een bacteriofaag oftewel bacterie-eter
Tientallen jaren vroegen genetici afgevraagd wat ze met die vervelende springende genen aan moeten die zich willekeurig door het genoom verspreiden. Nu hebben onderzoekers bij reuzenfagen gezien dat ze die springende genetische elementen gebruiken om concurrentie de voet dwars te zetten. Kennis daarover zou het gebruik van fagen als antibiotica een stuk vooruit helpen in de strijd tegen de dreigende antibioticumresistentie.
Bacteriofagen zijn virussen die bacteriën als gastheer gebruiken voor hun reproductie. De onderzoekers keken eens goed naar endonuclease, een enzym dat de DNA-strengen doorknipt. Zo bleek de endonuclease van het springende gen van een faag zich direct te richten op het genoom van een concurrerende faag.
Ook tussen virussen schijnt het oorlog te zijn. Dat enzym saboteert het vermogen van de concurrent om zich voort te planten (of hoe je dat bij virussen ook noemt, die een gastheer nodig hebben voor hun voortbestaan).
De onderzoekers hebben die ‘wapenstrijd’ tot op molecuulniveau uitgepluisd. Als gevolg van de steeds vaker voorkomende resistentie van bacteriën, worden steeds vaker cocktails van fagen gebruikt om de bacterie-infecties te bestrijden, maar het is natuurlijk heel goed mogelijk dat die fagen elkaar de das omdoen. Dan is het aardig om te weten welke fagen je niet tegelijkertijd moet gebruiken.
Taaislijmziekte
“De fagen uit dit onderzoek kunnen worden gebruikt voor bacteriële besmetting met de taaislijmziekte“, zegt Joe Pogliano van de universiteit van Californië in San Diego. “Als je weet welke fagen concurreren kun je betere fagencocktails maken.”
Overigens wordt er in het artikel in Science gesproken over ‘introns’ en niet over genen. Introns vormen een niet voor eiwitten coderend deel van een gen, maar het gaat wel degelijk over eiwitten (endonucleases zijn eiwitten).
Overigens overigens lijkt me zo’n endonucelase prima te gebruiken om virussen te bestrijden of zeg ik nu iets heel doms (want een leek op alle terreinen; as)?
Bron: phys.org