Vetcellen worden omgeprogrammeerd tot hartspiecellen (CM) en bloedvatwancellen (EC) samen met een hydrogel voor de structuur (afb: univ. van Tel Aviv)

Al jaren worden er wegen gezocht om organen te kweken. Die zijn deels bedoeld voor onderzoeksdoeleinden, maar jhet is wwel degelijk bedoeld dat er organen worden gekweekt die dienen ter vervanging van versleten of onherstelbaar beschadigde organen. Nu blijken Israëlische onderzoekers met een 3d-printer een hartje van menselijke cellen te hebben gedrukt.
Het hartje is zo groot als een hazenhart zegt onderzoeksleider Tal Dvir van de universiteit van Tel Aviv. Het zou zo groot zijn als een hartje in een menselijke vrucht. Het bestaat uit zowel hartweefsel als bloedvaten en heeft ook de benodigde kamers, alleen functioneert het nog niet zoals een hart(je) hoort te doen. De cellen schijnen het te vertikken om (synchroon) samen te werken. Voorlopig zullen er dan ook nog geen donorharten uit het lab komen, denken de onderzoekers.
Het kweken van organen is lastig, omdat die meestal niet uit een type cellen bestaan. Bovendien ontwikkelen organen zich tot een bepaalde ruimtelijke structuur en dat is in het lab moeilijk te verwezenlijken. Voor beide problemen lijken 3d-printers de aangewezen productiemethode: creëer een structuur met verschillende celtypen en vorm en hoop dan dat die uitgroeit tot het gewenste orgaan. Inmiddels zijn er al allerlei organen en weefsels ontwikkeld, al of niet met behulp van 3d-printers.

Vetcellen

Dvir: “Via biopsie hebben we van een patiënt vetcellen verkregen. Die werden omgeprogrammeerd tot stamcellen en vervolgens weer gedifferentieerd tot hartcellen, bloedwantcellen en dergelijke. Van die verzameling werd vervolgens een ‘bioinkt gemaakt waarmee de 3d-printer een hartvorm produceerde (met kamers, dus).
Volgens de onderzoekers is dat hart volledig compatibel met het eigen hartweefsel van de patiënt. Een dergelijk (functionerend) hart zou daarom ook geen afweerreactie van het eigen lichaam geven. Nu moeten ontvangers van donororganen hun leven lang afweerondrukkende middelen slikken, met alle gevolgen van dien. Bovendien zou een gedrukt hart precies op maat gemaakt kunnen worden voor de patiënt in kwestie.
Volgens de onderzoekers zou het voor het eerst zijn dat er een hart is geprint met inbegrip van de bloedvaten. Nu willen de onderzoekers het hartje in een bioreactor laten rijpen (groeien? ; as). Binnen een jaar zouden geprinte harten bij dieren kunnen worden uitgeprobeerd, verwachten de onderzoekers.
Dan moet er nog wel wat gebeuren. Het grootste probleem is niet de printtechniek. Het is niet voldoende om de cellen op de juiste plaats in het geprinte orgaantje te plaatsen. Ze moeten ook samenwerken om een goed functionerend orgaan op te leveren. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Bron: der Spiegel