Onderzoekers in Zwitserland hebben beenmerg gekweekt waarin bloedstamcellen voor langere tijd bewaard kunnen worden zonder dat ze hun functie verliezen. Uitstekend materiaal om de aanmaak van bloedcellen te bestuderen of de effecten van medicijnen, denken de onderzoekers.
Dagelijks worden in het beenmerg miljarden bloedcellen aangemaakt. Die ontstaan uit bloedstamcellen die zich in speciale ruimtes is dit weefsel bevinden. De bloedstamcellen delen zich en kunnen zich ontwikkelen tot de diverse typen bloedcellen zoals rode (zuurstofopname) en allerlei witte bloedlichaampjes (afweercellen).
Al jaren hebben onderzoekers geprobeerd beenmerg in het lab te synthetiseren om de ontwikkeling van bloedcellen beter te kunnen bestuderen en om nieuwe therapieën te ontwikkelen. Dat bleek echter nog niet zo eenvoudig. In het gekweekte beenmerg bleken de bloedstamcellen hun eigenschappen te verliezen. Ze deelden zich niet meeer en konden zich ook niet in verschillende celtypen ontwikkelen.
Nu schijnt het onderzoekers van de universiteit van Bazel rond Ivan Martin en van het ETH in Zürich rond Timm Schroeder wel gelukt te zijn een op beenmerg lijkend weefsel te kweken waarin bloedstamcellen dagenlang volledig ‘in functie’ blijven.

Botstructuur

Daartoe combineerden ze beenmergstamcellen met een botachtige, driedimensionale structuur van keramisch materiaal in een bioreactor. Daar moesten de biologische en synthetische materialen tot een ‘synthese’ komen.
Het aldus ontstane biologisch/synthetische samenstel werd bedekt met een matrix waarin zich cellen kunnen nestelen. Volgens de onderzoekers lijkt het gekweekte weefsel erg op het echte materiaal, wat bewezen zou zijn doordat de bloedstamcellen zich er thuis voelen (langer inleven blijven).

Het procëdë zou geschikt zijn voor het kweken van beenmergholtes met zeer specifieke moleculaire eigenschappen, waar bepaalde eiwitten aan kunnen worden toegevoegd (of onttrokken). Daarmee zou uitstekend ‘lesmateriaal’ voorhanden zijn gekomen voor de nauwkeurige bestudering van de bloedcelontwikkeling bij mensen, maar ook voor het uitproberen van nieuwe medicijnen of de reacties op therapieën van afzonderlijke patiënten, aldus de onderzoekers.

Bron: Alpha Galileo