Iridium zou de doodsklap voor dinosaurussen zijn geweest (afb: univ. van Warwick)
Het is natuurlijk opzienbarend nieuws als wetenschappers melden dat ze kankercellen kunnen doden met ‘dinosaurus-metaal’. Dat metaal blijkt iridium te zijn. Iridium, afkomstig van een asteroïde (of planetoïde) zou de doodklap geweest zijn voor die, vaak, gigantische dieren, stellen onderzoekers (althans de voorlichters van die onderzoekers) van de Chinese Soen Jat-sen-universiteit en de universiteit van Warwick (Eng). Het ,’dinosaurusmetaal’, of eigenlijk een organische verbinding van iridium, zou gezonde cellen ongemoeid laten. De onderzoekers ontdekten ook welk mechanisme de iridiumverbinding gebruikt om de woekercellen onschadelijk te maken.
De onderzoekers maakten een twee organische iridiumverbindingen die de kankercellen direct kunnen aanpakken. De verbindingen leveren in feite energie af die moleculair zuurstof (O2) omzet in singletzuurstof (1O2), die dodelijk is voor de betreffende cel. Singletzuurstof is de laagste aangeslagen toestand van moleculair zuurstof.
Het proces wordt, als het ooit praktijk wordt, in gang gezet door met een laser zichtbaar licht via de huid op het kankerweefsel te laten schijnen. Dat ‘opent’ de lichtgevoelige coating van de verbinding en geeft de iridiumverbinding de kans/energie zijn destructieve werk te doen.
De onderzoekers hebben de methode getest op een kweek longkankercelbolletjes, als nabootsing van een tumor, en gebruikten rood laserlicht dat relatief diep in lichaamsweefsel doordringt. De organische iridiumverbinding was in elke laag van het kankerweefsel binnengedrongen en had daar de kankercellen gedood. Op gezonde cellen bleek die methode geen effect te hebben. Mij is niet duidelijk waarom gezonde cellen daar geen last van zouden hebben. In het desbetreffende artikel wordt door ook niet verder over uitgeweid.
Mechanisme
De onderzoekers hebben ook uitgezocht hoe dat werkt. Daartoe gebruikten ze een massaspectrometer met hoog oplossend vermogen. Zo bepaalden ze welke eiwitten werden lastiggevallen door de iridiumverbinding/singletzuurstof.
Het bleek dat het vooral ging om het warmteschokeiwit hsp-70 en aldosereductase dat betrokken is bij de glucoseverwerking. Dat zouden ook de eiwitten zijn die een grote rol spelen bij kanker. Het singletzuurstof oxideert bepaalde delen van die eiwitten, het aminozuur histidine in de eiwitten.
Het edelmetaal platina zou al bij meer dan de helft van de chemotherapieën worden toegepast. Dus heel vreemd dat een metaal daar iets in kan betekenen is het niet. Zwak punt is natuurlijk die laserbelichting. Als het meezit dan dringt zichtbaar licht hooguit een centimeter door in ons lichaam. Dat lijkt me niet echt handzaam voor een breed toepasbare kankertherapie en ik zit nog steeds met die doordringbaarheid van (rood) licht in het lichaam…
Bron: Alpha Galileo