Hydeyuki Okano (afb: univ. van Keio)

Een man kan die deels verlamd was door een dwarslaesie zou weer op eigen benen kunnen staan ​​nadat hij een injectie met zenuwstamcellen had gekregen om de schade aan zijn ruggenmerg te behandelen. De Japanse man was een van de vier personen in een onderzoek waarbij geherprogrammeerde stamcellen werden gebruikt bij mensen te met een dwarslaesie. Een andere man kan nu zijn armen en benen bewegen na de behandeling, maar de twee anderen vertoonden geen substantiële verbeteringen. Het onderzoek werd geleid door Hideyuki Okano, een stamcelwetenschapper aan de Keio-universiteit in Tokio, en zijn collega’s. Vooralsnog is er nog geen beoordeeld artikel over het voorval verschenen. Ook zou de proef op grotere schaal herhaald moeten worden om de waarde ervan te kunnen beoordelen.
Eerdere onderzoeken met andere soorten stamcellen hebben ook aangetoond dat de therapie veilig is, maar hebben tot nu toe gemengde resultaten opgeleverd en eigenlijk ook deze keer. In deze proef werden pluripotente stamcellen (geherprogrammeerd van ‘normale’, gerijpte cellen zoals huidcellen) afkomstig van een donor gebruikt om voorloperzenuwcellen te maken. Twee miljoen hiervan werden geïnjecteerd op de plaats van de beschadiging van elke patiënt, in de hoop dat ze zich uiteindelijk zouden ontwikkelen tot neuronen en gliacellen.
De eerste ingreep werd uitgevoerd in december 2021; de andere drie werden uitgevoerd tussen 2022 en 2023. Alle vier de ontvangers waren volwassen mannen en twee waren 60 jaar of ouder. Ze ondergingen allemaal een operatie tussen twee en vier weken nadat de schade was aangericht. Ontvangers kregen afweeronderdrukkende medicijnen om te voorkomen dat hun lichaam de cellen (vreemde cellen, tenslotte) zou aanvallen. Bij controle na een jaar zagen de onderzoekers geen ernstige bijwerkingen.

De proefpersonen hadden geen sensorische of motorische functie onder de ruggenmergschade, klasse A volgens een Amerikaanse schaal. Twee van de deelnemers vertoonden geen verbeteringen in hun vermogen om te voelen of te bewegen in het onderste deel van hun ruggenmerg.
Eén persoon ging in de periode na de operatie naar een classificatie van C en kon een deel van zijn arm- en beenspieren bewegen, maar niet zelfstandig staan. De vierde patiënt verbeterde naar een niveau D (normale functie wordt geclassificeerd als E) en kan zelfstandig staan. “Die persoon oefent nu om te lopen”, zegt Okano.

Bron: Nature