Een schematische voorstelling van vier genetische ‘bouwsels’ die zijn beproefd op het  vermogen om de stof 3OC6 HSL te produceren en te detecteren. De kunstcellen zijn grijs, de bacteriën groen (afb: uit ACS-artikel)

In het creëren van kunstmatige leven kijken onderzoekers nauwgezet naar hoe het echte leven dingen voor elkaar krijgt. Een van die dingen is dat echte, natuurlijke cellen met elkaar kunnen communiceren via de verbinding 3OC6 HSL (N-3-(oxohexanoyl)homoserinelacton). Nu hebben onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Trente (It) kunstmatige cellen gemaakt die reageren op signalen van bacteriën.

Volgens Sheref Mansy van de universiteit van Trente moet kunstmatig leven naadloos kunnen communiceren met het echte, natuurlijke leven. Hij en zijn medeonderzoekers maakten kleine lipidecellen die in staat zijn om chemische signalen van echte cellen op te pikken. Als die zo’n signaal kregen dan werden genen in die kunstcellen aangezet en werd er een lichtgevende stof geproduceerd. De kunstcellen gingen gloeien. Kennelijk bevatten de kunstmatige cellen niet alleen genetisch materiaal (genbouwsels) maar ook een systeem om die genetische informatie over te brengen naar een eiwitfabriek (ribosoom).
De kunstcellen bleken met diverse bacteriën te kunnen ‘praten’ zoals de V. fischeri, E. coli, V. harveyi en P. aeruginosa. Er is nog wel wat werk aan de winkel om de communicatie te vervolmaken. Slechts bij een van de bacteriesoorten was de communicatie ook echt een tweerichtingsverkeer.

Bron: EurekAlert