Embryo’s vormen eigenlijk een vreemd lichaam in de moeder en toch wordt de vrucht niet door het moederlijf afgestoten. Daarvoor zorgt een eiwit en als er niet is een tweede. Onderzoekers van de universiteit van Hokkaido (Jap) hebben nu de ruimtelijke structuur van dat reserve-eiwit ontrafeld. Dat zou van pas kunnen komen bij het onderdrukken van afweerreacties bij orgaantransplantaties.

Trofoblasten zijn cellen die worden gevonden in de buitenste laag in een zich ontwikkelende vrucht, een onderdeel van de moederkoek. Ze maken een eiwit aan (humaanleukocytantigeen-G of HLA-G) dat wisselwerkt met receptoren op de cellen van de moeder om dier afweersysteem te onderdrukken zolang de zwangerschap duurt.
De structuur van HLA-G1, de belangrijkste vorm van HLA-G, was al bekend. Toch blijken embryo’s die geen HLA-G1 aanmaken gezond geboren te worden. Onderzoekers denken dat het komt doordat er soort reserve is, HLA-G2, die voor dat gemis compenseert. Het ging dus om de structuur van nummer 2 die ze hebben ontrafeld met behulp van een speciale elektronenmicroscoop.

Opmerkelijk

Opmerkelijk was dat de structuur van HLA-G2 nogal afweek van die van HLA-G1. Die leek weer wel op die van een andere klasse leukocyteantigenen: HLA klasse II. Het idee is dat HLA-G zich heeft ontwikkeld uit die klasse II-antigenen. Ze zagen ook dat HLA-G2-moleculen paren maken, waardoor de binding aan de receptoren van de moedercellen sterker zou worden. HLA-G1 doet dat ook maar op een andere manier. HLA-G2 bleek zich ook sterk te binden aan leukocytimmunoglobuline-achtige receptor B2 (LILB2), maar niet aan B1. G1 doet dat aan beide.

Uit eerder speurwerk van deze onderzoekers was duidelijk geworden dat HLA-G2 naast zijn beschermende functie ook ontstekingen tegen gaat bij muisjes die een reuma-achtige aandoening hadden. “De grotere specificiteit van HLA-G2 kan voordelen hebben bij de ontwikkeling van afweeronderdrukkende medicijnen met minder bijeffecten. De structuur van de HLA-receptor zal wat nauwkeuriger onderzocht moeten worden om erachter te komen hoe die wisselwerking in elkaar zit”, zegt onderzoeker Katsumi Maenaka.

Bron: EurekAlert