Longblaasjes (roze)

Zo langzamerhand zal het steeds vaker voorkomen dat in het lab gekweekte orgaantjes van menselijke zullen worden gebruikt voor onderzoek van, onder veel meer,  kandidaat-geneesmiddelen in plaats van proefdieren (schat ik (=as) zo. Nu blijken onderzoekers van de universiteit van Bern (Zwi), al weer, een tweede-generatie-long-op-chip te hebben ontwikkeld, compleet met longblaasjes. Dat longorgaantje zou volgens de onderzoekers goed dienst kunnen doen in het fundamenteel onderzoek, bij medicijnonderzoek en bij  op de persoon afgestemde therapieën.
De long is het grootste in het lichaam en zit vrij ingewikkeld in elkaar. Daarom is het moeilijk zo’n systeem na te bootsen ‘in glaswerk’ (dus niet in een levend organisme). Onderzoekers rond Olivier Guenat zijn al jaren bezig om organen-op-chip te ontwikkelen. Na hun eerste long-op-chip hebben ze nu een ‘opvolger’ ontwikkeld, in samenwerking met het Helmholtcentrum voor ontstekingsonderzoek en het Zwitserse Inselziekenhuis.
“Die reproduceert een reeks longblaasjes met reële afmetingen”, zegt promovenda Pauline Zamprogno. “Die zitten verpakt in een rekbaar membraan van moleculen die ook in de longen voorkomen: collageen en elastine. Het membraan is stabiel, biologisch afbreekbaar en de elastische eigenschappen ervan bootsen de ademhalingsbewegingen na door de cellen mechanische van vorm te veranderen.”

Cellen die zijn gebruikt voor het orgaantje waren afkomstig van kankerpatiënten. Ralph Schmid van het Inselziekenhuis ziet een dubbel voordeel: “Die tweede-generatie-long-op-chip kan ontstaan uit gezonde en zieke cellen. Dat biedt de mogelijkheid om de fysiologie van de longen beter te kunnen bestuderen en ook voor geneesmiddelenonderzoek en wellicht voor precisiegeneeskunde om te zien welke behandeling de beste is voor een patiënt.” Of dat laatste praktisch is, is nog maar zeer de vraag. Dergelijke proefnemingen zijn niet echt goedkoop.

Dierproeven

Systemen-op-chip zouden de redders kunnen worden van veel proefdieren (die dan niet meer nodig zijn). Dierproeven zijn ook lang niet altijd voorspellend voor mensen. Guneat: “Veel beloftevolle medicijnkandidaten die op knaagdieren succesvol waren getest sneuvelden toen ze bij mensen werden toegepast vanwege verschillen tussen de soorten. Daarom is het ons doel om op de lange duur dierproeven te verminderen en een meer op de patiënten afgestemde methode te gebruiken om geneesmiddelen te testen.” Guenat is duidelijk niet zo bezig met het dierenleed, maar mee met het nut van ‘zijn’ systeem voor de mens, maar dit terzijde.

Bron: Alpha Galileo