RNA-bases ontstaan in de labversie van de oersoep

RNA-replicatie

Zo zou RNA-replicatie er uit kunnen zien

Thomas Carell heeft het al eerder beweerd, dus groot nieuws is het niet: de RNA-bases kunnen ontstaan in omstandigheden die miljarden jaren geleden op aarde zouden hebben geheerst in de ‘oersoep‘. Hij schijnt dat verhaal nu wat meer fundament te hebben gegeven
Als Carell en de zijnen gelijk hebben dan was de aarde zo’n 4 miljard jaar geleden bedekt met een grijsbruine mineraallaag. Dat was geen rots. Die laag zou zijn gevormd door kristallen van organische verbindingen die we nu aanduiden met U, A, G en C, de letters van RNA. Die zouden later dan de bouwstenen van RNA vormen, de evolutiemachine van levende organismen voordat DNA bestand. Die theorie staat bekend onder de naam RNA-wereld.
Carell en de zijnen hebben nu aangetoond dat er scheikundig gezien een pad bestaat om die bouwstenen te maken uit simpele moleculen zoals water, stikstof en kooldioxide onder omstandigheden die zouden hebben geheerst op de jonge aarde. Die reacties produceren zoveel van die RNA-bases dat er op een gegeven moment dikke lagen met A, U, C en G moeten zijn gevormd, stelt Carell. Volgens hem vergroot dat de geloofwaardigheid van de RNA-wereldtheorie.

Carell et. al’ hebben nu aangetoond dat de vier nucelobases kunnen worden gevormd onder dezelfde condities: twee afzonderlijke vijvers die de seizoenen doormaken en daardoor variëren in vochtigheid, temperatuur, zuurtegraad e.d. De onderzoekers lieten eerst eenvoudige moleculen reageren in heet water waarna ze mengden, afkoelden en uitdroogden. Wat overbleef was een laagje kristallen van twee organische moleculen.
Vervolgens voegden ze weer water toe en werd een van de stoffen in en ander reservoir overgebracht. Daardoor reageerde die andere verbinding verder. Vervolgens werden de producten weer gemengd en ontstonden de nucleobases (de, actieve, uiteinden van de bouwstenen van RNA).

Eerste stap

Dan zijn we nog lang niet bij de nucleotiden, de echte bouwstenen van RNA. Een nucleotide bestaat uit de bases waaraan ze hun naam ontlenen (guanine, adenine, cytosine en uracil), maar daaraan zit nog een suikergroep en fosfaatgroepen. Met de base alleen ben je er niet. Vervolgens moet je van van die nucleotiden naar RNA komen en vandaar naar cellen die zich voortdurend vernieuwen en waarbij RNA de informatiedrager is. Dat is nog een knap lange weg en dan hebben we het nog iet eens over DNA gehad…
Bron: Nature

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.