Het ki-systeem moet eerst veel leren over wat eiwitten zijn en kunnen alvorens aan de slag te gaan (afb: Pezhman et. al/Advanced Materials)

Synthetische biologie zou je een aparte tak van de organische scheikunde kunnen noemen, maar de stoffen waarmee een synbioloog werkt zijn door de bank genomen aanzienlijk groter dan een organisch chemicus ‘aan kan’. In het huidige tijdsgewricht lijkt kunstmatige intelligentie onontkoombaar. Dus combineer die twee: ki + synbio geeft in een paar minuten beloftevolle bio-verbindingen waar de wetenschappers zonder ki jaren op zouden hebben moeten broeden, juicht het Finse technische onderzoekscentrum VTT in een persbericht. Een ‘revolutie’, volgens dat bericht.
“Door de kracht van ki en synbio te combineren zijn we er in geslaagd het ontwerpproces van nieuwe eiwitten aanzienlijk te versnellen”, zegt Pezhman Mohammadi. “Daardoor versnelt de ontwikkeling van biomaterialen met specifieke functies van jaren naar maanden met de mogelijkheid die tijd verder te reduceren tot minuten.”

Met behulp van lerende algoritmes kregen de onderzoekers het voor elkaar om uit duizenden eiwitstructuren die eiwitten te pikken de het best in aanmerking kwamen voor bereiding in het lab (???;as). Volgens VTT zouden biomaterialen wel eens de vervangers kunnen worden van materialen die nu nog op basis van aardolie worden gemaakt, maar VTT ziet ook mogelijkheden in ‘slimme’ materialen en verbindingen op het medisch vlak (uiteraard) en dat alles uitgaand van een leeg velletje papier (nou ja, digitaal;as).

Verbeteren

“Synthetische biologie maakt de synthese mogelijk van ingewikkelde structuren die in de natuur voorkomen”, zegt Pezhman. “Met deze methode kopiëren we niet alleen de buitengewone eigenschappen van natuurlijke materialen maar verbeteren die ook voor speciale doeleinden. Dat gaat een stap verder dan de evolutie. De mogelijkheid om snel materialen te maken met bepaalde eigenschappen opent nieuwe horizons voor de biotechnologie en materiaalwetenschap.”

Bron: Alpha Galileo