Deel van een wit bloedlichaampje met HI-virussen (blauw). Het virus slaagt er in zich onzichtbaar te maken voor het afweersysteem

Het humaan immunodeficiëntievirus, kortweg HIV, is ‘onzichtbaar’ voor het afweersysteem.
Onderzoekers van het University College zouden er in geslaagd zijn die ‘dekmantel’ van het HI-virus weg te trekken. Die dekmantel bestaat uit bepaalde moleculen die er voor zorgen dat het virus niet opgemerkt wordt door ons afweersysteem. Door die ontdekking zouden er mogelijkheden ontstaan het virus ook daadwerkelijk aan te pakken. Voorlopig is het echter nog niet zo ver.
Bestrijding van het humaan immunodeficiëntievirus is altijd gericht op het virus zelf, maar de Britten denken dat dat meer de taak is van ons eigen afweersysteem om dat op te lossen. Dat systeem werkt in de meeste gevallen prima, maar tegen het HIV heeft het geen verweer. Dat weet op de een of andere manier het alarmsysteem van de natuurlijke afweer te omzeilen.
De onderzoekers hebben nu ontdekt hoe het virus ‘m dat flikt. Dat doet het door twee moleculen in een razend tempo aan te maken bij wijze van ‘dekmantel’. De onderzoekers hebben het ook voor elkaar gekregen om die dekmantel weg te trekken. Genetisch aangepaste witte bloedlichaampjes maakten een van de dekmantelmoleculen onschadelijk door zich er aan te binden. Er werd, en dat ging allemaal in celkweken, ook veranderd cyclosporine in de strijd geworpen. Cyclosporine is een stof die het afweersysteem onderdrukt, bijvoorbeeld bij orgaantransplantaties (om afstoting te voorkomen). Cyclosporine zou ook tegen het HI-virus gebruikt kunnen worden, maar dat is een beetje te link, omdat dat het hele systeem te kwetsbaar maakt. Deze variant pakt de dekmantelmoleculen aan zonder dat die het afweersysteem verzwakt. In het lab werkt het. Het afweersysteem reageert op de HIV-bedreiging zoals het zou moeten reageren, met het in werking stellen van het afweermechanisme.
Dat klinkt goed, ook omdat deze benadering naast de bestaande therapieën toegepast zou kunnen worden. Er zitten echter wat haken en ogen aan deze nieuwe aanpak. Het is een pad dat, bij de bestrijding van virus-ziektes, nog niet eerder betreden is. Er schijnen nog wel wat hindernissen te nemen te zijn alvorens deze benadering ook daadwerkelijk zal worden beproefd; eerst in klinische proeven en later bij echte mensen. Wordt, hoogstwaarschijnlijk, vervolgd.

Bron: Futura-Sciences