Cora Thiel en Oliver Ulrich pipetteren DNA-monsters aan de buitenkant van het Texus-lab (afb: bdw)
Bacterieel DNA blijkt een uitstapje naar de ruimte te overleven, niet geheel onbeschadigd, maar toch. Het DNA was aan de buitenkant van het Texus-ruimtevaartuig aangebracht. De Texus-49-raket werd gelanceerd in het Zweedse ruimtevaartcentrum in Kiruna. Het ruimtetuig bleef enige minuten in een baan om de aarde waar gewichtloosheid heerst en keerde vervolgens weerd terug naar de aarde. Bij die terugkeer kan de buitenkant van het ruimtetuig wel tot 1000 graden opwarmen.
Bacterieel DNA blijkt een uitstapje naar de ruimte te overleven, niet geheel onbeschadigd, maar toch. Het DNA was aan de buitenkant van het Texus-ruimtevaartuig aangebracht. De Texus-49-raket werd gelanceerd in het Zweedse ruimtevaartcentrum in Kiruna. Het ruimtetuig bleef enige minuten in een baan om de aarde waar gewichtloosheid heerst en keerde vervolgens weer terug naar de aarde. Bij die terugkeer kan de buitenkant van het ruimtetuig wel tot 1000 graden opwarmen.
Het Texus-experiment van Cora Thiel en haar collega’s is bedoeld om het effect van de zwaartekracht op de regulering van de genexpressie (de genactiviteit) te onderzoeken. Die experimenten vonden in het, op afstand bestuurbare, ruimtelab plaats. Bij deze missie hadden ze de stabiliteitstest van ‘levensindicatoren’ ‘meegesmokkeld’. Thiel: “‘Levensindicatoren’ zijn moleculen die in huidige of vroegere evolutionaire vormen van leven voorkomen. Die spelen een belangrijke rol bij de speurtocht naar leven buiten de aarde.” Ze brachten het bacteriële DNA aan op de buitenkant van het ruimtevaartuig. Het ringvormige DNA (een plasmide) bevatte erfinformatie van een bacterie dat resistent was tegen antibiotica en een fluorescentiegen mee had gekregen. Na het ruimtevluchtje van een paar minuten en na een veilige parachutelanding, troffen de onderzoekers op alle plaatsen waar dat was aangebracht nog DNA-materiaal. Dat was nog steeds in staat om erfinformatie door te geven aan bacteriën en bindweefselcellen. Een groot deel van het weergekeerde DNA was niet meer intact, maar op sommige plaatsen (in schroefsleuven) vonden de onderzoekers nog vrijwel intact DNA. “Deze proef bewijst dat DNA kennelijk in staat is de extreme omstandigheden in de ruimte te doorstaan en de intrede in een dichte atmosfeer als die van de aarde te overleven”, zegt medeonderzoeker Oliver Ulrich.
De proef bewijst dat een organisch molecuul als DNA heel wat moeilijke omstandigheden zonder al te veel kleerscheuren overleeft. Ulrich zegt dat dit experiment maar weer eens duidelijk maakt dat we op zoek naar buitenaards leven er goed voor moeten zorgen dat we geen aards leven meebrengen. Het betekent ook dat ingewikkelde chemische organische structuren in staat zijn om ruimtereizen te maken in of op, bijvoorbeeld, meteorieten. Bij het zoeken naar de oorsprong van het leven op aarde suggereren sommige geleerden dat die elders in de ruimte kunnen zijn geweest.
Bron: bdw