Een eicel en pipetten

Jaren geleden was er een heftige discussie of reageerbuis-kinderen gewenst waren. Nu is dat een geaccepteerde praktijk. Het valt te verwachten dat de groeiende kennis van het leven op moleculair niveau vandaag of morgen ook in de praktijk gebracht gaat worden: mensondersteunde reproductie (met een gruwelijke term). Anders gezegd de ontwerpbaby wordt een mogelijkheid en o Heerlijke, nieuwe wereld. Daar zou toch over gesproken moeten worden, vindt Thomas Murray in het wetenschapsblad Science. “Het voorkomen van dodelijk ziektes is één ding, het kiezen van eigenschappen die we wenselijk vinden is wat anders.”
Murray bespreekt in het artikel de openbare hoorzittingen die twee weken geleden werden gehouden onder auspiciën van de Amerikaanse voedings- en geneesmiddelenautoriteit FDA over de wenselijkheid om een nieuwe reproductiemethode (mitochondriale manipulatie) te testen. Daarmee zouden bepaalde zeldzame ziektes kunnen worden voorkomen en mogelijk ook de vrouwelijke onvruchtbaarheid. Het gaat in de discussie over de veiligheid van die methode, maar ook over de ethische kant van de zaak: moet alles wat kan ook maar kunnen?
Bij mitochondriale manipulatie krijgt het kind het erfelijk materiaal van de vader en moeder uit de respectieve celkernen en mitochondriaal DNA van een donor met een ‘perfect’ mitochondriaal DNA. Mitochondriën worden gezien als de krachtcentrales van een cel. Ze hebben een eigen DNA met enkele tientallen genen. Mitochondriaal DNA wordt van moeder op kind doorgegeven. Daar komt de vader niet aan te pas. De dochters die voortkomen uit zo’n ‘operatie’, geven dat mitochondriaal DNA weer door aan hun kinderen. Volgens Murray is het in de VS niet toegestaan dat genetische veranderingen worden doorgegeven aan volgende generaties.
De jongste ontwikkelingen maken op dit terrein steeds meer mogelijk. Zo worden bij reageerbuisbevruchting embryo’s al getest op bepaalde genetische afwijkingen, zoals het syndroom van Down, voor ze in de baarmoeder worden geïmplanteerd. “Van alle mogelijkheden die ouders krijgen is de keuze van het geslacht de controversieelste”, schrijft Murray. “”Het is in zo’n 36 landen verboden, maar niet in de VS.”
Murray gaat vooral in op de Amerikaanse situatie en wetgeving, maar zijn oproep tot debat is natuurlijk ook geldig voor de rest van de wereld. Genmanipulatie gebruiken om ziektes te voorkomen of te genezen is algemeen aanvaard, maar de overgang naar ‘mensverbetering’ is uiterst vaag. Moeten we het daar niet eens over hebben?

Bron: Science Daily