Immunofluorescentieopnames van ncRNA (Zeb2)  in huidcellen van embryo’s (MEF) en van oudere muizen (anderhalf tot twee jaar). Het gaat om de plaatjes links. Rechts zijn dezelfde cellen met de kleurstof DAPI die aan RNA en DNA bindt (afb: Nature Communications)

Het is opmerkelijk nieuws (of het zou het kunnen zijn), maar het persbericht van het instituut voor moleculaire geneeskunde in Lissabon (Por)  besteedt er, effectief, maar zesenhalve regel aan. Oude cellen zouden zijn te verjongen door de hoeveelheid van een specifieke niet-coderend RNA-molecuul (Zeb2-NAT) in de cel te verminderen door het bijbehorende ‘RNA-gen’ te deactiveren. Het eeuwige leven straalt ons (weer eens) toe. Meestal horen we er daarna niks meer van…

En nu die zesenhalve (Engelse) regels  letterlijk vertaald:

Een groep onderzoekers rond Bruno de Jesus en Maria do Carmo-Fonseca gebruikten een genetisch veranderd muismodel om celveroudering te bestuderen. Ze ontdekten dat de huidcellen van oude muisjes meer ncRNA Zeb2-NAT produceerden dan die van jonge muizen. Door de hoeveelheid van dit specifieke RNA-molecuul te verminderen bleek het mogelijk om de oude cellen te verjongen. “Deze resultaten vormen een belangrijke stap om het mogelijk te maken zieke weefsels van oudere mensen te regenereren”, zegt Bruno de Jesus.

Bron: EurekAlert