Het gelatinegeraamte waarin de eicellen zitten ‘opgesloten’ (afb: Noordwestuniv.)

Het blijkt mogelijk met behulp van een ‘bioprinter’ eierstokken te synthetiseren, die, geïmplanteerd bij muisjes nog blijken te functioneren ook. De moedermuisjes met de nieuwe eierstokken schenen gezonde jongen te baren. De jongen kwamen op de normale manier ter aarde en kregen melk van hun moeder.

De onderzoekers maakte de muizeneierstokken door een ‘geraamte’ van gelatineinkt te vullen met follikels (eiblaasjes), de kleine met vloeistof gevulde zakjes die de onrijpe eicellen bevatten. Bij muisjes waarbij een eierstok was verwijderd, bleek dat een week na de implantatie de geprinte eierstok doorbloed raakte. De eicellen konden de synthetische eierstok via de poriën in de gelatine verlaten en functioneerden kennelijk net als de natuurlijke eierstokken.
De ingreep wordt door de onderzoekers gezien als een oplossing voor vrouwen die, bijvoorbeeld door kanker(behandeling), hun eierstokken zijn kwijtgeraakt. “Onze opzet is de vruchtbaarheid en de hormonale gezondheid van jongere kankerpatiënten te herstellen, die zijn gesteriliseerd door een kankerbehandeling”, zegt Teresa Woodruff van de Noordwestuniversiteit in Chicago (VS).
Van de zeven muisjes die aldus be-(mis-?)handeld waren kregen er drie na paring jongen die afkomstig waren van eieren uit de geprinte eierstokken. De rijpe eicellen uit de kunstmatige eierstokken verlieten die zoals normaal tijdens de eisprong (ovulatie).

Bestraling

Chemotherapie en bestraling kunnen sommige of alle onrijpe eicellen beschadigen. Voor vrouwen betekent dat een groot risico op onvruchtbaarheid en een vroege menopauze. Er is wel enig succes geboekt met de implantatie van ingevroren eierstokweefsel, maar dat is geen optie als dat er niet is.
Medeonderzoekster Monica Laronda denkt dat eierstokimplantatie ook een mogeljkheid is voor vrouwen waarbij door een kankerbehandeling de onrijpe eicellen zo beschadigd zijn dat ze een hormoontherapie krijgen om in een soort puberfase terecht te komen. “We denken breed, over elke fase in een vrouwenleven van puberteit via volwassenheid naar de natuurlijke menopauze.”

Er zouden overigens eerder kunsteierstokken voor muizen zijn gesynthetiseerd, maar nooit eerder met een bioprinter. Of de aanpak ook bij mensen werkt is vooralsnog de vraag. De follikels van mensen zijn veel groter dan van muizen en groeien snel totdat ze zelfs met een menselijk oog zijn waar te nemen. In 2010 ontdekten onderzoekers van het Kato-vrouwenziekenhuis in Tokio dat eierstokimplantaties bij oudere muizen hun leven verlengden en weer seksueel actief maakten.

Organen

Ondertussen lijkt het er op dat met behulp van bioprinters steeds meer successen worden behaald bij het maken van organen en andere lichaamsonderdelen. In Noord-Carolina (VS) zouden onderzoekers al allerlei ‘onderdelen’ hebben geprint zoals oren, kaken en skeletspieren, waarbij gebruik zou zijn gemaakt van levende cellen. Een probleem bij het kweken van organen is juist die ruimtelijke structuur naast de aanwezigheid van verschillende celtypen. Met een bioprinter zijn ook al bloedvatnetwerken geprint, ook wezenlijk voor het maken van nieuwe organen.

Bron: the Guardian