Hoe het leven is ontstaan wordt vooralsnog vooral op gespeculeerd. RNA zou bij de eerste levensvormen een cruciale rol hebben gespeeld, maar nog steeds is niet duidelijk hoe dat ingewikkelde molecuul spontaan heeft kunnen ontstaan. Nu hebben onderzoekers rond Thomas Carell van de Ludwig-Maximilian-universiteit in München een methode gevonden, waarbij ze uitgaan van mierenzuur en amnioprymidines, stoffen waarvan is aangetoond dat ze in de ruimte aanwezig zijn. Overigens wil dat nog steeds niet zeggen dat het leven zo begonnen is.
Al eerder hebben onderzoekers bouwstenen van RNA gemaakt in een spontaan proces, maar met de nucleosiden adenosine en guanosine was dat niet gelukt (een nucleoside is een nucleotide – de echte bouwteen van RNA en DNA – min de fosfaatgroep). Bij eerdere pogingen werden de onderdelen van de nuceloside (een base en een suiker) afzonderlijk gemaakt en vervolgens verbonden, waarbij een hele hoop nutteloze mogelijkheden ontstaan. Carell c.s. begonnen met eenvoudiger stoffen, mierenzuur en aminopyrimidines, en het hele proces verliep spontaan onder mild zure omstandigheden, die op de vroege aarde zouden hebben geheerst. Ze kregen op die manier een grote opbrangst aan adenosine, waar eenvoudig guanosine van is te maken. Die uitgangsstoffen zouden zijn aangetroffen in meteorieten. Het zou dus zo gebeurd kunnen zijn. “We hebben nu een route uitgaande van eenvoudige moleculen die op aarde zouden kunnen voorkomen”, zegt Carell. “De volgende stap is die bouwstenen samen te brengen in een RNA-molecuul.”
De theorie van de RNA-wereld als verklaring voor het ontstaan van leven op aarde is vrij populair, maar door het ontbreken van allerlei ‘brokstukken’ nog steeds niet overtuigend. Met de ontdekking van Carell is die theorie weer wat geloofwaardiger geworden. Volgens Nicholas Hud van het technologisch insttuut van Georgia (VS) zou de door de onderzoekers ondtdekte chemische route ook werken bij het ontstaan van eenvoudige RNA-achtige moleculen, maar voor zo lang dat niet is aangetoond houd ik het er op dat de theorie van de RNA-wereld weer een stukje geloofwaardiger is geworden.
Bron: New Scientist