Medische onderzoekers van de universiteit van Southampton hebben een nieuwe techniek toegepast om met behulp van stamcellen uit de heup en chirurgische lijm kraakbeen in het kniegewricht te repareren. Als de opzet slaagt dan zou dat wel eens kunnen betekenen dat heel wat ontwrichte knieën weer ‘in model’ gebracht kunnen worden. Kraakbeenbeschadigingen komen nogal eens voor bij sporters of mensen met artrose

Kraakbeen zorgt voor de soepele beweging van de gewricht en, elastisch, vangt stoten op. Schade aan het kraakbeen ontstaat vaak door verdraaiing van het kniegewricht (daar hebben we het nu over), trappen en dergelijke. Ook slijtage kan leiden tot beschadiging van het kraakbeen. Dan heet dat artrose. Zonder kraakbeen functioneert de knie een stuk slechter en zijn bewegingen met het kniegewricht vaak pijnlijk. Nu wordt schade aan het kraakbeen ‘hersteld’ door de losse eindjes weg te knippen en door gaatjes te boren onder het kraakbeen om doorbloeding te bevorderen, waarbij het lidtekenweefsel als substituut voor kraakbeen fungeert: de ‘microboormethode’. Die methode helpt op de korte termijn, de eerste 24 maanden na de operatie, maar er ontstaat geen nieuw kraakbeen. Bij de nieuwe methode wordt ook eerst het beschadigde kraakbeen gefatsoeneerd, waarna het kraakbeen wordt bedekt met een mengsel van beenmergstamcellen, bloedplaatjesgel en hyaluronzuur (hyaluronan). Die laatste twee bestanddelen vormen een soort lijm. De beenmergstamcellen komen uit het beenmerg in de heup van de patiënt in kwestie. Orthopedisch chirurg Gorav Datta, onderzoeksleider in Southampton: “De ontwikkeling van deze techniek zou een revolutie (er zijn veel revoluties in de wetenschap; as) betekenen in de behandeling van kraakbeenbeschadigingen. Tot nu toe hebben behandelingswijzen wisselende uitkomsten, waarbij veel mensen op hogere leeftijd pijn krijgen en waarbij de sportcarrières van veel amateurs en beroepsspelers danig worden bekort.” Verwijdering van beschadigd kraakbeen en het boren van gaatjes in het bot onder het kraakbeen geeft volgens Gavva op de korte termijn soelaas, maar vaak zijn vervolgbehandelingen nodig en er blijft een kans dat er zich artrose ontwikkelt op latere leeftijd. Het onderzoek in Southampton naar de deugdelijkheid van de Abicus-methode zal gaan om 40 patiënten, in leeftijd variërend van 18 tot 65, waarbij de helft volgens die methode zal worden behandeld en de andere helft volgens de hierboven beschreven ‘microboormethode’

Bron: the Guardian