T-cel

Immuuntherapie is een behandelingswijze om het afweersysteem te activeren, als dat, bijvoorbeeld bij kanker, in slaap is gesust. Daar worden aardige resultaten mee bereikt, maar dat activeren van het afweersysteem is niet zonder gevaar. Zo ontdekten onderzoekers dat een T-celreceptor (T-cel is een type afweercel) niet erg specifiek is en reageert op twee structureel verschillende antigenen (stoffen waarop het afweersysteem reageert).

“We ontdekten dat die receptoren op meer stoffen reageren dan eerder aangenomen”, zegt onderzoeker Timothy Riley. “Dat is reden tot zorg voor heel het veld.” Een van de benaderingen is het om T-cellen te voorzien van receptoren, waardoor die op zoek gaan naar onwenselijke cellen met de juiste antigenen. Daardoor komt het afweersysteem in actie. Die behandeling is soms succesvol, maar pakt soms ook gezonde cellen aan. Het komt er dan op neer zeer zorgvuldig de juiste stoffen en receptoren te kiezen.
Er zijn miljoenen meer peptiden dan T-celreceptoren, dus zullen receptoren veel verschillende peptiden ‘herkennen’. In het onderhavige onderzoek ging het om de DMF5-receptor. Die receptor ‘herkent’ wateroplosbare, waterafstotende (staat er echt!) pepitides (de antigenen), maar een collega van onderzoeker Brian Baker van de Notre Dame-universiteit (VS) vertelde hem dat hij ontdekt had dat de receptor ook reageert op een heel andere klasse peptiden, waarop Baker besloot dieper te graven.
Baker: “We dachten dat de receptor kleine verschillen in lading negeerde en die peptiden op elkaar vond lijken, maar we hadden het fout. We ontdekten dat deze peptide bewoog en zich aanpaste om aan de receptor te binden. Dat hadden we nog nooit eerder gezien.” De twee antigenen bonden even goed aan de DMF5-receptor, waardoor de T-cel in actie kwam. Dat was een domper voor het immuunonderzoek. Riley: “Het maakt niet uit hoe als het maar gebeurt.”

Onverwacht

Dat zou je een onverwachte tegenslag voor de aanhangers van de immuuntherapie kunnen noemen. De onderzoekers bekeken slechts een receptor en twee peptides, maar ongetwijfeld gaat dit verhaal op voor andere receptoren en peptides (antigenen), denken de onderzoekers. “Dit is nieuwe en onverwachte complicatie”, zegt Baker.
Riley ziet wel mogelijkheden. “Nu we weten dat een en dezelfde receptor reageert op structureel verschillende antigenen is het mogelijk om hypotheses te ontwikkelen en voorspellingen te doen”, zegt hij optimistisch.

Bron: Science Daily