Onderzoeker Shalin Naik in zijn lab

Ons afweersysteem krijgt volop aandacht van de wetenschap. Dat is natuurlijk niet zo gek, want dat prachtige systeem behoedt ons voor veel lichamelijk ongemak. Onze afweer is echter niet feilloos. Veel onderzoekers zoeken wegen een falend afweersysteem weer aan het werk te krijgen of een overactief systeem af te remmen.  Dendrietcellen zijn de spionnen van onze afweer. Onderzoekers uit SIngapore en Australië schijnen er in geslaagd te achterhalen hoe die spionnen ontstaan. Worden de dendrietcellen de ‘knoppen’ waaraan we kunnen draaien?
Dendrietcellen (ook dendritische cellen) zou je de voorhoede van ons afweersysteem noemen. Ze verzamelen infomatie over virussen, bacteriën, kankercellen en schimmels om ons afweersysteem te helpen ziektes te bestrijden. Als je weet hoe die cellen gevormd worden, dan zou je een aangrijpingspunt kunnen hebben om een haperend systeem weer aan de gang te krijgen of, andersom, een overactief systeem te temperen, zoals bij reuma. Hoe die cellen functioneren is nauwelijks bekend. “Dendrietcellen vertellen de ontstekingbestrijdende T- en NK-cellen hoe een virus, schimmel, bacterie of kankercel er uit ziet”, zegt onderzoeker Shalin Naik van het Walter en Eliza Hall-instituut in Melbourne (Au). “Als we weten hoe we dendrietcellen kunnen sturen, dan zouden we de afweerreactie kunnen versterken of verzwakken bij autoimmuunziektes.” Het schijnt dat onderzoekers van dat Australische instituut zich al 40 jaar bezighouden met dendrietcellen. Eerder onderzoek had uitgewezen dat er verschillende typen dendrietcellen zijn, die gericht zijn op een bepaalde dreiging. De onderzoekers ontdekten ook hoe die cellen weer ontstaan uit voorlopercellen. Voorheen moesten de cellen noodgedwongen in duizendtallen tegelijk bekeken worden.
Met de jongste technologie gewapend waren de onderzoekers nu in staat de afweercellen apart te bekijken. Daarbij kwamen ze tot de ontdekking dat de dendrietcellen geen gemeenschappelijk voorlopercel hebben, maar dat iedere subtype zijn eigen voorlopercel heeft. Volgens Florent Ginhoux van SIgN in Singapore vormen die voorlopercellen een handzaam doelwit voor het efficiënter maken van een behandeling. “Een progenitor (voorlopercel; as) tegenhouden om dochtercellen te produceren, een voorlopercel kan meer dochtercellen produceren, zoals het subtype dat verantwoordelijk is voor de dendrietcellen die lupus (een autoimmuunziekte; as) veroorzaken, zou een mogelijkheid kunnen zijn die autoimmuunziekte te behandelen, terwijl het effect op de rest van het afweersysteem tot een minimum wordt beperkt. Andersom kan het bevorderen van het produceren van bepaalde dendrietcellen de afweerreactie versterken bij ontstekingen of vaccins. Hiermee kunnen wetenschappers veel nauwkeuriger aan de knoppen van het afweersysteem draaien dan tevoren.”

Bron: Science Daily